زمان مطالعه: < 1 دقیقه 65. امام صادق علیه السلام: به واسطه ی اسلام، خون [شخص] محفوظ مى ماند، امانت ادا مى گردد و زناشویى حلال مى شود؛ ولى پاداش بر پایه ی ایمان است. 66. امام صادق علیه السلام: اسلام، پیش از ایمان است، و بر پایه ی اسلام است که از یکدیگر ارث مى برند و زناشویى مى کنند؛ امّا بر پایه ی

زمان مطالعه: 5 دقیقه 67. تحف العقول عن الإمام الصادق علیه السلام- أنَّهُ دَخَلَ عَلَیهِ رَجُلٌ فَقالَ علیه السلام لَهُ-: مِمَّنِ الرَّجُلُ؟ فَقالَ: مِن مُحِبّیکُم ومَوالیکُم، فَقالَ لَهُ جَعفَرٌ علیه السلام: لا یُحِبُّ اللّهَ عَبدٌ(1) حَتّى یَتَوَلّاهُ ولا یَتَوَلّاهُ حَتّى یوجِبَ لَهُ الجَنَّةَ. ثُمَّ قالَ لَهُ مِن أیِّ مُحِبّینا أنتَ؟ فَسَکَتَ الرَّجُلُ، فَقالَ لَهُ سَدیرٌ: وکَم مُحِبّوکُم یَابنَ رَسولِ اللّهِ؟ فَقالَ: عَلى ثَلاثِ طَبَقاتٍ:

زمان مطالعه: < 1 دقیقه قالَ علیه السلام: مَعنى صِفَةِ الإِیمانِ، الإِقرارُ وَالخُضوعُ لِلّهِ بِذُلِّ الإِقرارِ وَالتَّقَرُّبُ إلَیهِ بِهِ، وَالأَداءُ لَهُ بِعِلمِ کُلِّ مَفروضٍ مِن صَغیرٍ أو کَبیرٍ، مِن حَدِّ التَّوحیدِ فَما دونَهُ إلى آخِرِ بابٍ مِن أبوابِ الطّاعَةِ أوَّلاً فَأَوَّلاً، مَقرونٌ ذلِکَ کُلُّهُ بَعضُهُ إلى بَعضٍ مَوصولٌ بَعضُهُ بِبَعضٍ. فَإِذا أدَّى العَبدُ ما فُرِضَ عَلَیهِ مِمّا وَصَلَ إلَیهِ عَلى صِفَةِ ما وَصَفناهُ، فَهُوَ مُؤمِنٌ

زمان مطالعه: 2 دقیقه امام صادق علیه السلام فرمود: «معناى ایمان، عبارت است از: اقرار با زبان به خدا و کرنش در برابر او و تقرّب جستن به او به وسیله ی آن، و گزاردن آگاهانه ی هر وظیفه اى، از کوچک و بزرگ، براى او: از توحید گرفته به پایین، تا آخرین باب از ابواب طاعت، یکى پس از دیگرى، همراه هم و

زمان مطالعه: < 1 دقیقه وأمّا مَعنى صِفَةِ الإِسلامِ، فَهُوَ الإِقرارُ بِجَمیعِ الطّاعَةِ الظّاهِرِ الحُکمِ وَالأَداءِ لَهُ، فَإِذا أقَرَّ المُقِرُّ بِجَمیعِ الطّاعَةِ فِی الظّاهِرِ مِن غَیرِ العَقدِ عَلَیهِ بِالقُلوبِ، فَقَدِ استَحَقَّ اسمَ الإِسلامِ ومَعناهُ، وَاستَوجَبَ الوِلایَةَ الظّاهِرَةَ وإجازَةَ شَهادَتِهِ وَالمَواریثَ، وصارَ لَهُ ما لِلمُسلِمینَ وعَلَیهِ ما عَلَى المُسلِمینَ فَهذِهِ صِفَةُ الإِسلامِ، وفَرقُ ما بَینَ المُسلِمِ وَالمُؤمِنِ، أنَّ المُسلِمَ إنَّما یَکونُ مُؤمِنا أن یَکونَ مُطیعا فِی

زمان مطالعه: < 1 دقیقه امّا معناى اسلام، عبارت است از: اقرار به هر طاعتى که حکمِ ظاهر است و به جا آوردن آن. پس هر گاه شخصى به هر طاعتى در ظاهر اقرار کند- اگر چه در دل، بدان معتقد نباشد-، سزاوار نام و معناى اسلام است و بایسته ی دوستىِ ظاهرى است. [پذیرفتنِ] گواهى او جایز است، ارث مى برد و هر حق