زمان مطالعه: < 1 دقیقه 258.امام صادق علیه السلام: شیعیانِ توانگر، امین ما بر نیازمندان آنهایند. پس ما را در میان آنان حفظ کنید تا خدا شما را حفظ کند.

زمان مطالعه: < 1 دقیقه 259.رسول اللّه صلی الله علیه وآله: المُستَشارُ مُؤتَمَنٌ.(1) 260.الإمام الصادق علیه السلام – قالَ لُقمانُ لِابنِهِ -: إنَّ مَن لَم یُمحِضِ(2) النَّصیحَةَ لِمَنِ استَشارَهُ، سَلَبَهُ اللّهُ تَبارَکَ وتَعالى رَأیَهُ، ونَزَعَ عَنهُ الأَمانَةَ.(3) 1) سنن أبی داود: ج 4 ص 333 ح 5128، سنن الترمذی: ج 5 ص 125 ح 2822، سنن ابن ماجة: ج 2 ص 1233 ح 3745 کلّها

زمان مطالعه: < 1 دقیقه 259.پیامبر خدا صلی الله علیه وآله: مشاور، امانتدار است. 260.امام صادق علیه السلام: لقمان به فرزندش گفت: «کسى که در راه نمایى کردن شخصى که با او مشورت مى کند، صداقت به خرج ندهد، خداوندِ خجسته والا، اندیشه اش را از او مى گیرد و امانت را از وى مى ستانَد».

زمان مطالعه: < 1 دقیقه 261.رسول اللّه صلی الله علیه وآله: لَیسَ عَلَى المُستَودَعِ ضَمانٌ.(1) 262.عنه صلی الله علیه وآله: مَن اُودِعَ وَدیعَةً، فَلا ضَمانَ عَلَیهِ.(2) 263.عنه صلی الله علیه وآله: مَنِ استودِعَ وَدیعَةً، فَلا ضَمانَ عَلَیهِ.(3) 264.الإمام علیّ علیه السلام: لَیسَ عَلَى المُؤتَمَنِ ضَمانٌ.(4) 265.الإمام الصادق علیه السلام: صاحِبُ الوَدیعَةِ وَالبِضاعَةِ مُؤتَمَنانِ.(5) 266.عنه علیه السلام: لَیسَ عَلى مُستَعیرِ عارِیَّةٍ ضَمانٌ، وصاحِبُ العارِیَّةِ وَالوَدیعَةِ مُؤتَمَنٌ.(6)

زمان مطالعه: < 1 دقیقه 261.پیامبر خدا صلی الله علیه وآله: سپرده دار، ضامن نیست. 262.پیامبر خدا صلی الله علیه وآله: کسى که به او ودیعه اى سپرده شده است، ضامن نیست. 263.پیامبر خدا صلی الله علیه وآله: آن که ودیعه اى به او بسپارند، ضمانتى برعهده اش نیست. 264.امام على علیه السلام: امانت نگهدار، ضامن نیست. 265.امام صادق علیه السلام: آن کس که ودیعه

زمان مطالعه: < 1 دقیقه 267.الکافی عن سلیمان بن خالد: سَأَلتُ أبا عَبدِ اللّهِ علیه السلام عَنِ الرَّجُلِ یَستَأجِرُ أجیرا فَیَسرِقُ مِن بَیتِهِ هَل تُقطَعُ یَدُهُ؟ قالَ: هذا مُؤتَمَنٌ لَیسَ بِسارِقٍ، هذا خائِنٌ.(1) 268.الکافی عن سماعة: سَأَلتُهُ عَن رَجُلٍ استَأجَرَ أجیرا فَأَخَذَ الأَجیرُ مَتاعَهُ فَسَرَقَهُ. فَقالَ: هُوَ مُؤتَمَنٌ، ثُمَّ قالَ: الأَجیرُ وَالضَّیفُ اُمَناءُ، لَیسَ یَقَعُ عَلَیهِم حَدُّ السَّرِقَةِ.(2) 1) الکافی: ج 7 ص 227 ح