زمان مطالعه: 2 دقیقه قرآن «به درستى که [قرآن] سخن فرشته بزرگوارى است. نیرومند [که] نزد خداوند عرش، بلندپایگاه است. در آن جا [هم] مُطاع [و هم] امین است». «و راستى که این [قرآن]، وحى [نامه] پروردگارِ جهانیان است. «روح الأمین»، آن را بر دلت نازل کرد». حدیث 199.پیامبر خدا صلی الله علیه وآله – به جبرئیل علیه السلام -: چه نیکو پروردگارت تو

زمان مطالعه: < 1 دقیقه الکتاب «أُبَلِّغُکُمْ رِسَالَتِ رَبِّى وَأَنَا لَکُمْ نَاصِحٌ أَمِینٌ».(1) «کَذَّبَتْ قَوْمُ نُوحٍ الْمُرْسَلِینَ- إِذْ قَالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ نُوحٌ أَلَا تَتَّقُونَ- إِنِّى لَکُمْ رَسُولٌ أَمِینٌ».(2) «وَ لَقَدْ فَتَنَّا قَبْلَهُمْ قَوْمَ فِرْعَوْنَ وَ جَاءَهُمْ رَسُولٌ کَرِیمٌ- أَنْ أَدُّواْ إِلَىَّ عِبَادَ اللَّهِ إِنِّى لَکُمْ رَسُولٌ أَمِینٌ».(3) «قَالَتْ إِحْدَاهُمَا یَاأَبَتِ اسْتَئجِرْهُ إِنَّ خَیْرَ مَنِ اسْتَئجَرْتَ الْقَوِىُّ الْأَمِینُ».(4) «وَ قَالَ الْمَلِکُ ائْتُونِى بِهِ أَسْتَخْلِصْهُ لِنَفْسِى فَلَمَّا

زمان مطالعه: < 1 دقیقه قرآن «پیام هاى پروردگارم را به شما مى رسانم و براى شما، خیرخواهى امینم» «قوم نوح، پیامبران را تکذیب کردند؛ چون برادرشان نوح به آنان گفت: «آیا پروا ندارید؟ من براى شما، فرستاده اى امینم». «و به یقین، پیش از آنان، قوم فرعون را بیازمودیم، و پیامبرى بزرگوار بر ایشان آمد که [به آنان گفت]: بندگان خدا را به من

زمان مطالعه: 3 دقیقه الکتاب «مُّطَاعٍ ثَمَّ أَمِینٍ».(1) الحدیث 204.تفسیر القمیّ عن أبی بصیر عن الإمام الصادق علیه السلام – فی قَولِهِ تَعالى: «ذِى قُوَّةٍ عِندَ ذِى الْعَرْشِ مَکِینٍ» ـ: قالَ علیه السلام: یَعنی جَبرَئیلَ. قُلتُ: قَولُهُ: «مُّطَاعٍ ثَمَّ أَمِینٍ»، قالَ: یَعنی رَسولَ اللّهِ صلی الله علیه وآله، هُوَ المُطاعُ عِندَ رَبِّهِ، الأَمینُ یَومَ القِیامَةِ.(2) 205.رسول اللّه صلی الله علیه وآله: أمَ وَاللّهِ، إنّی

زمان مطالعه: 2 دقیقه قرآن «در آن جا [هم] مُطاع [و هم] امین است». حدیث 204.تفسیر القمّى – به نقل از ابو بصیر -: امام صادق علیه السلام، در باره این سخن خداوند عز و جل: «نیرومند [که] نزد خداوندگار عرش، بلندجایگاه است»، فرمود: «مقصود، جبرئیل علیه السلام است». گفتم: مقصود از: «آن جا فرمان رواست و امین» کیست؟ فرمود: «مقصود، پیامبر خداست. در

زمان مطالعه: 5 دقیقه الکتاب «إِنَّ اللَّهَ یَأْمُرُکُمْ أَن تُؤَدُّواْ الْأَمَانَاتِ إِلَى أَهْلِهَا وَإِذَا حَکَمْتُم بَیْنَ النَّاسِ أَن تَحْکُمُواْ بِالْعَدْلِ إِنَّ اللَّهَ نِعِمَّا یَعِظُکُم بِهِ إِنَّ اللَّهَ کَانَ سَمِیعَا بَصِیرًا».(1) «إِنَّا عَرَضْنَا الْأَمَانَةَ عَلَى السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ وَ الْجِبَالِ فَأَبَیْنَ أَن یَحْمِلْنَهَا وَ أَشْفَقْنَ مِنْهَا وَ حَمَلَهَا الْإنسَانُ إِنَّهُ کَانَ ظَلُومًا جَهُولًا».(2) الحدیث 215. الإمام علی علیه السلام – و قَد سَألَه بَعضُ الزَّنادقةِ