زمان مطالعه: 2 دقیقه الکتاب «قَدْ أَفْلَحَ الْمُؤْمِنُونَ… وَ الَّذِینَ هُمْ لِأَمَانَاتِهِمْ وَ عَهْدِهِمْ رَاعُونَ».(1) الحدیث 134.لقمان علیه السلام: یا بُنَیَّ، أدِّ الأَمانَةَ تَسلَم لَکَ دُنیاکَ وآخِرَتُکَ، وکُن أمینا تَکُن غَنِیّا.(2) 135.رسول اللّه صلی الله علیه وآله: لا تَزالُ اُمَّتی بِخَیرٍ ما تَحابُّوا، وتَهادَوا، وأدَّوُا الأَمانَةَ، وَاجتَنَبُوا الحَرامَ، وقَرَوا الضَّیفَ(3)، وأقامُوا الصَّلاةَ، وآتَوُا الزَّکاةَ. فَإِذا لَم یَفعَلوا ذلِکَ، ابتُلوا بِالقَحطِ وَالسِّنینَ(4) (5) 136.عنه صلی

زمان مطالعه: < 1 دقیقه قرآن «به راستى که مؤمنان، رستگار شدند… و آنان که امانت ها و پیمان خود را رعایت مى کنند». حدیث 134.لقمان علیه السلام: فرزندم! امانت را ادا کن تا دنیا و آخرتت، برایت سالم بمانَد، و امین باش تا بى نیاز باشى. 135.پیامبر خدا صلی الله علیه وآله: امّت من تا زمانى که یکدیگر را دوست بدارند و به یکدیگر

زمان مطالعه: < 1 دقیقه

زمان مطالعه: < 1 دقیقه 143.الإمام الباقر علیه السلام: لَمّا قُبِضَ رَسولُ اللّهِ صلی الله علیه وآله باتَ آلُ مُحَمَّدٍ علیهم السلام بِأَطوَلِ لَیلَةٍ، حَتّى ظَنّوا أن لا سَماءَ تُظِلُّهُم ولا أرضَ تُقِلُّهُم؛ لِأَنَّ رَسولَ اللّهِ صلی الله علیه وآله وَتَرَ الأَقرَبینَ وَالأَبعَدینَ فِی اللّهِ. فَبَینا هُم کَذلِکَ إذ أتاهُم آتٍ لا یَرَونَهُ ویَسمَعونَ کَلامَهُ، فَقالَ: السَّلامُ عَلَیکُم أهلَ البَیتِ ورَحمَةُ اللهِ وبَرَکاتُهُ… قَد قَبِلَکُمُ

زمان مطالعه: < 1 دقیقه 143.امام باقر صلی الله علیه وآله: چون پیامبر خدا درگذشت، آن شب، خاندان محمّد علیهم السلام [از نگرانى] درازترین شب را سپرى مى کردند، چندان که پنداشتند دیگر در زیر آسمان و روى زمین، جایى نخواهند داشت؛ چرا که پیامبر صلی الله علیه وآله، به خاطر خدا، خویش و بیگانه را دشمن خونى خود کرده بود.(1) در همین حال بودند

زمان مطالعه: < 1 دقیقه 146.رسول اللّه صلی الله علیه وآله: العِلمُ وَدیعَةُ اللهِ فی أرضِهِ، وَالعُلَماءُ اُمَناؤُهُ عَلَیهِ، فَمَن عَمِلَ بِعِلمِهِ أدّى أمانَتَهُ، ومَن لَم یَعمَل کُتِبَ فی دیوانِ اللّهِ تَعالى: إنَّهُ مَِن الخائِنینَ.(1) 147.الإمام علیّ علیه السلام – فِی الحِکَمِ المَنسوبَةِ إلَیهِ -: یا مَن ألَمَّ بِجَنابِ الجَلالِ، احفَظ ما عَرَفتَ، وَاکتُم مَا استُودِعتَ، وَاعلَم أنَّکَ قَد رُشِّحتَ لِأَمرٍ فَافطِن لَهُ، ولا تَرضَ