زمان مطالعه: < 1 دقیقه 465. رسول اللّه صلى الله علیه و آله: المُؤمِنُ حَسَنُ الخُلُقِ، وأحَبُّ الخَلقِ إلَى اللّهِ عز و جل أحسَنُهُم خُلُقاً، یَنالُ بِحُسنِ الخُلُقِ دَرَجَةَ الصّائِمِ القائِمِ وهُوَ راقِدٌ عَلى فِراشِهِ، لِأَنَّهُ قَد رُفِعَ لِقَلبِهِ عَمَلٌ فَهُوَ یُشاهِدُ [مُشاهَدَةَ](1) القِیامَةِ.(2) 466. عنه صلى الله علیه و آله: إنَّ لِلمُؤمِنِ أربَعَ عَلاماتٍ: وَجها مُنبَسِطا، ولِسانا لَطیفا، وقَلبا رَحیما، وَیدا مُعطِیَةً.(3) 1) فی

زمان مطالعه: < 1 دقیقه 465. پیامبر خدا صلى الله علیه و آله: مؤمن، نیک خوست و محبوب ترینِ انسان ها نزد خداوند عز و جل، کسى است که نیک خوتر باشد. او با نیک خویى، به درجه ی روزه دار شب خیز مى رسد، با این که در بسترش خفته است؛ زیرا براى دل او، عملى بالا رفته که در نتیجه، [پرده هاى غیب،

زمان مطالعه: < 1 دقیقه 467. رسول اللّه صلى الله علیه و آله: الإِیمانُ نِصفانِ، نِصفٌ فِی الصَّبرِ ونِصفٌ فِی الشُّکرِ.(1) 468. الإیمان لابن أبی شیبة عن جابر بن عبد اللّه: قیلَ: یا رَسولَ اللّهِ صلى الله علیه و آله: أیُّ الإِیمانِ أفضَلُ؟ قالَ: الصَّبرُ وَالسَّماحَةُ.(2) 469. الإمام علیّ علیه السلام: الإِیمانُ، صَبرٌ فِی البَلاءِ وشُکرٌ فِی الرَّخاءِ.(3) 470. عنه علیه السلام: المُؤمِنُ شاکِرٌ فِی

زمان مطالعه: < 1 دقیقه 467. پیامبر خدا صلى الله علیه و آله: ایمان، دو نیم است: نیمى در شکیبایى است و نیمى در سپاس گزارى. 468. الإیمان، ابن ابى شیبه- به نقل از جابر بن عبد اللّه-: گفته شد: اى پیامبر خدا! کدام بخش ایمان، برتر است؟ فرمود: «شکیبایى و بخشندگى». 469. امام على علیه السلام: ایمان، شکیبایى در گرفتارى است و سپاس گزارى

زمان مطالعه: 2 دقیقه 472. الإمام علیّ علیه السلام: المُؤمِنُ… نَفسُهُ أصلَبُ مِنَ الصَّلدِ وهُوَ أذَلُّ مِنَ العَبدِ.(1) 473. الإمام الباقر علیه السلام- لِلفُضَیلِ بنِ یَسارٍ-: یا فُضَیلُ، تَأتِی الجَبَلَ تَنحِتُ مِنهُ، وَالمُؤمِنُ لا یُستَقَلُّ مِنهُ شَیءٌ.(2) 474. عنه علیه السلام: المُؤمِنُ أصلَبُ مِنَ الجَبَلِ، الجَبَلُ یُستَقَلُّ مِنهُ، وَالمُؤمِنُ لا یُستَقَلُّ مِن دینِهِ شَیءٌ.(3) 475. عنه علیه السلام: المُؤمِنُ أشَدُّ فی دینِهِ مِنَ الجِبالِ

زمان مطالعه: 2 دقیقه 472. امام على علیه السلام: مؤمن… روحیّه اش سخت تر از تخته سنگ است و خودش رام تر و افتاده تر از برده. 473. امام باقر علیه السلام- به فُضیل بن یسار-: اى فضیل! تو به کوه مى روى و قطعه اى از آن را مى کنى؛ امّا از [دین و ایمان] مؤمن، چیزى کنده نمى شود. 474. امام باقر