زمان مطالعه: 2 دقیقه علّامه ی مجلسى، این نظریه را به بیشتر متکلّمان نسبت داده است و در این باره مى گوید: متکلّمان، در این که اگر کسى در واقع امر و حقیقتا ایمان بیاورد، آیا امکان کافر شدنش وجود دارد یا خیر، اختلاف دارند. در این که چنین شخصى تا زمانى که واجد صفت ایمان باشد، کافر شمرده نمى شود، حرفى نیست. حرف

زمان مطالعه: 2 دقیقه شیخ مفید، این نظریه را به بسیارى از فقهاى امامیّه، محدّثان و متکلّمان نسبت مى دهد و نوبختیان و معتزله را مخالف این نظریه معرّفى مى کند و مى گوید: مى گویم: هر کس در روزى از روزگاران، خداوند را بشناسد و در زمانى به او ایمان بیاورد، جز بر ایمان نخواهد مُرد و هر کس بر کفر به خداوند

زمان مطالعه: < 1 دقیقه این نظریه، مبتنى بر این مبناست که ایمان حقیقى، علّت تامّه ی ثواب ابدى است و عقلاً ممکن نیست که خداوند متعال، پاداش ایمان و عمل به مقتضاى آن را به وسیله ی «کفر» و اعمال ناشایست از بین ببرد؛ لیکن این مبنا صحیح نیست و متون فراوانى از جمله آیه ی زیر به روشنى دلالت بر بطلان آن دارند:

زمان مطالعه: 2 دقیقه علّامه ی مجلسى، پس از طرح مباحث کلامى مربوط به این نظریه، در بحار الأنوار مى گوید: اگر در ایمان، به گمان [حاصل از تقلید و غیر آن] بسنده شود، تردیدى نیست که تبدیل ایمان به کفر، شدنى خواهد بود؛ امّا اگر در ایمان، علم یقینى شرط باشد، تبدیل آن به کفر، مشکل است…. آرى! اگر یقین در ایمان شرط

زمان مطالعه: 2 دقیقه ظاهرا نظریه ی صحیح در مسئله ی مورد بحث، همین نظریه است که به روشنى مى توان آن را از احادیث اهل بیت علیهم السلام استنباط کرد، چنان که در حدیثى، با سند معتبر، از امام باقر علیه السلام و یا امام صادق علیه السلام آمده است: إنَّ اللّهَ خَلَقَ خَلقا لِلإِیمانِ لا زَوالَ لَهُ، وَ خَلَقَ خَلقا لِلکُفرِ لا

زمان مطالعه: < 1 دقیقه