قرآن
«اى کسانى که ایمان آورده اید! خدا را اطاعت کنید و پیامبر و اولو الأمر خود را اطاعت کنید».
حدیث
256. امام على علیه السلام: پیامبر خدا صلى الله علیه و آله فرمود: «شریکان من، کسانى هستند که خداوند، آنها را به خود و به من پیوند داد و این آیه را در باره آنها نازل فرمود: «اى کسانى که ایمان آورده اید! خدا را اطاعت کنید و پیامبر و اولو الأمر خود را اطاعت کنید». پس اگر از اختلاف در امرى ترسیدید، آن را به خدا و پیامبر و اولو الأمر (اختیارداران)، ارجاع دهید».
گفتم: اى پیامبر خدا! ایشان، کیان اند؟
فرمود: «تو نخستینِ آنهایى».
257. امام على علیه السلام – هنگام آمدن به کوفه ـ: اى مردم این شهر! بر شما باد پروامندى از خدا و فرمانبرى از کسى که از خاندان پیامبر شماست و از خدا فرمان مى برد. آنها در آنچه از خدا فرمان مى برند، به فرمانبرىِ شما شایسته ترند تا کسانى که دروغ پرداز و مدّعى اند و در برابر ما قرار دارند. در پرتو برترى ما، برترى مى فروشند و ما را انکار مى کنند و با حقّ ما به ستیز بر مى خیزند و ما را از آن دور مى دارند. آنها کیفر جنایت خود را چشیده اند و به زودى [در آخرت] به سزاى این تبهکارى خواهند رسید.
258. الأمالى، مفید – به نقل از هشام بن حسّان ـ: شنیدم که ابو محمّد حسن بن على علیه السلام پس از بیعت مردم با او براى خلافت، سخنرانى کرد و فرمود: «ما حزب غالب خدا و عترت پیامبر خدا و از نزدیکان اوییم…. پس، از ما فرمان برید که فرمانبرى از ما واجب است؛ زیرا فرمانبرى از ما به فرمانبرى از خداوند عز و جل و پیامبر او پیوسته است.
خداوند مى فرماید: «اى کسانى که ایمان آورده اید! خدا را اطاعت کنید و پیامبر و اولو الأمر خود را اطاعت کنید. پس چون در امرى اختلاف کردید، آن به خدا و پیامبر عرضه بدارید» «و اگر آن را به پیامبر و اولو الأمر خود ارجاع دهند، قطعا از میان آنان، کسانى اند که [حقیقت] آن را در مى یابند»».
259. امام حسین علیه السلام – در سخنرانى خود، خطاب به کسانى که براى محاصره او به کربلا آمده بودند ـ: امّا بعد، اى مردم! اگر شما تقوا در پیش گیرید و حق را براى اهلش بشناسید، خدا از شما خشنودتر خواهد گشت و ما خاندان محمّد به داشتن ولایت این امر بر شما شایسته تریم از این مدّعیانى که از آن، بى بهره اند و در میان شما به ظلم و تجاوز مى گردند، و اگر ما را خوش نمى دارید و این حق را براى ما نمى شناسید، این نظرِ شما، جز آن چیزى است که نامه هاى شما به من مى گوید و پیک هاى شما به من گفته اند. پس من از نزد شما بر مى گردم.
260. امام زین العابدین علیه السلام – در دعا-: و درود بفرست – بار خدایا -برگزیده ی آفریدگانت محمد و خاندان برگزیده از مردمان پاکت و ما را شنوای ایشان و فرمانبر آنها – چنان که دستور داده ای – قرارده.
261. امام باقر علیه السلام – در باره ی آیه ی شریف: «ای کسانی که ایمان آورده اید! خدا را اطاعت کنید و پیامبر و اولو الأمر خود را اطاعت کنید»-: مقصود آیه، تنها ما هستیم. خداوند، همه مؤمنان را دستور داده تا روز رستاخیز، از ما فرمان برند.
262. الکافى – به نقل از ابو بصیر ـ: از امام صادق علیه السلام در باره ی آیه ی شریف: «خدا را اطاعت کنید و پیامبر و اولو الأمر خود را اطاعت کنید» پرسیدم. فرمود: «این آیه در حقّ على بن ابى طالب و حسن و حسین علیهم السلام نازل شده است».
به ایشان گفتم: مردم مى گویند: پس چرا نامى از على و اهل بیت او در کتاب خداوند عز و جل به میان نیامده است؟
فرمود: «به آنها بگویید: بر پیامبر صلى الله علیه و آله نماز نازل شد، در حالى که سه و چهار رکعت بودن آن از سوى خداوند، مورد تصریح قرار نگرفت و این پیامبر صلى الله علیه و آله بود که آن را براى مردم تفسیر کرد. نیز زکات بر پیامبر صلى الله علیه و آله نازل شد و تصریح نشد که در هر چهل درهم، یک درهم زکات بدان تعلّق مى گیرد و پیامبر صلى الله علیه و آله، آن را براى مردم تفسیر فرمود. نیز حج بر پیامبر صلى الله علیه و آله نازل شد و گفته نشد: «هفت بار طواف کنید» و خود پیامبر، این حقیقت را براى آنها باز گفت و آیه ی: «خدا را اطاعت کنید و پیامبر و اولو الأمر خود را اطاعت کنید» نازل شد که در حقیقت در حقّ على، حسن و حسین نازل شده است».
263. امام صادق علیه السلام – در باره این سخن خداوند: «اى کسانى که ایمان آورده اید! خدا را اطاعت کنید و پیامبر و اولو الأمر خود را اطاعت کنید» ـ: اولو الأمر، همان امامان از اهل بیت پیامبر خدا صلى الله علیه و آله اند.
264. الزهد، حسین بن سعید – به نقل از ابن ابى یعفور ـ: بر امام صادق علیه السلام وارد شدم، در حالى که گروهى از اصحابش نزد ایشان بودند. به من فرمود: «… اى پسر ابو یعفور! خداوند عز و جل کسى است که دستور داده از او و پیامبر و اولو الأمرى فرمان برند که همان اوصیاى پیامبر صلى الله علیه و آله هستند. اى پسر ابو یعفور! ما حجّت هاى خداوندیم در میان بندگان و گواهان او در میان خلقش و امینان او در زمینش و خزانه داران دانش او و دعوتگران به سوى راهش که بدان عمل هم مى کنیم. پس کسى که از ما فرمان برد، از خدا فرمان برده است و کسى که از ما نافرمانى کند، از خدا نافرمانى کرده است».
