قرآن
«و میان آنان و میان آبادى هایى که در آنها برکت نهاده بودیم، شهرهاى متّصل به هم قرار داده بودیم و در میان آنها مسافت را، به اندازه، مقرّر داشته بودیم. در این [راه]ها، شب ها و روزها آسوده خاطر بگردید».
حدیث
1. پیامبر خدا صلی الله علیه وآله – در باره این سخن خداوند متعال: «سپس، در آن روز، قطعا از نعمتْ پرسش مى شوید» ـ: [مقصود از نعمت،] امنیّت و سلامت است.
2.تفسیر القمّى – در باره این سخن خداوند متعال: «و اگر به آنان خوبى رسد، مى گویند: «این، از نزد خداست»، و اگر به آنان، گزندى برسد، مى گویند: «این، از جانب توست». بگو: «هر دو از جانب خداست»» ـ: از اهل بیت علیهم السلام، روایت شده است که فرمودند: «خوبى ها در کتاب خدا بر دو گونه اند، و بدى ها نیز بر دو گونه. از جمله خوبى ها که خداوند عز و جل نام برده، تن درستى و سلامت و امنیّت و گشایش (رفاه) و روزى است. خداوند، اینها را خوبى نامیده است. «و اگر بدى [و گزندى] به آنها برسد»، مقصودش از بدى در این جا، بیمارى و ترس و گرسنگى و سختى است.
3.پیامبر خدا صلی الله علیه وآله: هر کس شب و روزِ خود را سپرى کند و از سه چیز، برخوردار باشد، نعمت دنیا را کامل دارد: کسى که بام و شامش را در تن درستى و آسایشِ خاطر بگذراند(1) و خوراکِ روزانه خود را داشته باشد. حال اگر چهارمین نعمت را هم داشته باشد، نعمت دنیا و آخرت بر او کامل شده است و آن نعمت، اسلام است.
4.پیامبر خدا صلی الله علیه وآله: دو نعمت اند که قدرشان ناشناخته است: امنیّت و سلامت.
5.امام على علیه السلام: خداوند سبحان، آدم علیه السلام را در سرایى جاى داد که در آن سرا، زندگى اش را پُر از ناز و نعمت، و محیطش را برخوردار از امنیّت قرار داد.
6.امام على علیه السلام: نعمتى گواراتر از امنیّت نیست.
7.امام على علیه السلام: آسوده بخواب که [در این صورت،] در نرم ترین بستر خواهى بود.
8.امام على علیه السلام: هر شادمانى اى نیاز به امنیّت [و آرامش] دارد.
9.امام على علیه السلام: آسایش زندگى، در [گرو] امنیّت است.
10.امام صادق علیه السلام: نعمت دنیا، امنیّت و تن درستى است، و کامل شدن نعمت در آخرت، رفتن به بهشت است. تا زمانى که بنده وارد بهشت نشود، هرگز نعمت را کامل به دست نیاورده است.
11.امام صادق علیه السلام: سه چیز است که همه مردم به آنها نیازمندند: امنیّت، دادگرى، و فراوانى.
1) یعنى امنیّت جانى و مالى داشته باشد.
