297.پیامبر خدا صلی الله علیه وآله: هر کس بداند که کسى شرابخوار است و [با این حال] به او امانتى بسپارد، خداوند، ضامن او نیست. او را نه مزدى مى دهد، و نه عوضى [براى مال از دست رفته اش].
298.پیامبر خدا صلی الله علیه وآله: هر کس پس از آن که خداوند عز و جل شراب را از زبان من حرام گردانید، باز شرابخوارى کند، شایسته نیست که اگر خواستگارى کرد، به او زن دهند، یا اگر میانجیگرى کرد، میانجیگرى اش پذیرفته شود، یا هر گاه سخن گفت، راستگو شمرده شود، یا امانتى به او سپرده شود. و هر کس بداند که او شرابخوار است و با این حال به وى امانتى بسپارد، خداوند عز و جل ضامن او نیست، و او را نه مزدى باشد، و نه جاى گزینى.
299.امام صادق علیه السلام: به شرابخوار، امانت مسپار؛ زیرا خداوند عز و جل در کتابش مى فرماید: «و اموال خود را به نادانان مسپارید».
چه نادانى نادان تر از شرابخوار؟ شرابخوار، اگر خواستگارى کرد، نباید به او زن داد، و اگر شفاعت کرد، شفاعتش پذیرفته نیست. امانت را نباید به او سپرد، و هر کس امانتى را به او بسپارد و او آن را از میان ببرد، خداوند، نه به امانت گزار پاداشى مى دهد، و نه جایگزینى.
