خداوند عزوجل

قرآن

«اوست خدایى که جز او معبودى نیست؛ همان فرمان رواى پاکِ سلامت [بخش و] ایمنى بخش [و] نگهبان…».

حدیث

190.مجمع البیان – به نقل از ابن عبّاس و ضحّاک و جُبّایى در باره این سخن خداوند متعال: «نگهبان» ـ: یعنى امین، به طورى که حقّ هیچ کس در نزد او، گم و ضایع نمى شود.

191.پیامبر خدا صلی الله علیه وآله – در دعاى «جوشن کبیر» -: بار خدایا! به نام تو از تو درخواست مى کنم، اى کمک کننده، اى امانتدار!

192.امام على علیه السلام: ستایش، خدایى را که… به واسطه قدرتش، نگهبان است و به سبب سلطنتش، فرادستِ هر چیز است.

193.پیامبر خدا صلی الله علیه وآله: خداوند عز و جل نود و نُه نام دارد… که هر کس آنها را برشمارد، به بهشت مى رود.(1) آن نام ها عبارت اند از: خدا، اِله، یکتا،… نگهبان (امین)، ارجمند.

194.پیامبر خدا صلی الله علیه وآله – در دعاى سفر -: بار خدایا! من، خودم و کسانم و دارایى ام را، و دینم و دنیایم و آخرتم را، و امانتم و عواقب کارم را به تو مى سپارم.

195.امام باقر علیه السلام: پیامبر خدا، هرگاه با مردى خداحافظى مى کرد، مى فرمود: «دین و امانت و عواقب کارَت را به خدا مى سپارم».

196.امام صادق علیه السلام – در بیان برخى آیین هاى حج -: دینت را و خودت و کسانت را بسیار به خداوند مى سپارى و مى گویى: «خودم را و دینم را و کسانم را به خداى مهرگسترِ مهربان مى سپارم؛ کسى که آنچه را به او بسپارند، تباه نمى گردانَد».

197.پیامبر خدا صلی الله علیه وآله: بار خدایا! بر محمّد و خاندان او درود فرست و مرا نگه دار و از من، محافظت نما، و مرا پاس بدار و از من، مراقبت فرما و مرا در پناه حمایت خود گیر، و برایم کارسازى کن، و مرا و همسرم را و فرزندانم را و هر آن کس را که به من مربوط مى شود و اختصاص به من دارد، در میان سپرده هایت ـ که محفوظ اند و نگهدارى و حراست مى شوند ـ، قرار ده.

198.پیامبر خدا صلی الله علیه وآله: لقمان حکیم مى گفت: «خداوند عز و جل هرگاه چیزى به او سپرده شود، از آن، نگهدارى مى کند».

1) شیخ صدوق رحمه الله مى گوید: معناى «شمردن» نام هاى خداوند در این فرموده پیامبر صلی الله علیه وآله: «خداوند ـ تبارک و تعالى ـ نود و نُه نام دارد که هر کس آن را برشمارد، به بهشت مى رود» احاطه بر آنها و فهمیدن معانى آنهاست، نه شمارش کردن آنها (التوحید: ص 195). علّامه طباطبایى رحمه الله مى گوید: مراد از این فرموده پیامبر صلی الله علیه وآله: «هر که آنها را برشمارد به بهشت مى رود»، ایمان داشتن به این معناست که خداوند متعال، به هر آنچه این نام ها بر آنها دلالت دارند، متّصف است و یک مورد هم استثنا ندارد (المیزان فى تفسیر القرآن: ج 8 ص 359).