قرآن
(و آنان که امانت ها و پیمان خود را رعایت مى کنند).
حدیث
34. پیامبر خدا صلی الله علیه وآله: اى مردم! شما را به خدا، شما را به خدا، دیندار و امانتدار باشید!
35. پیامبر خدا صلی الله علیه وآله: شفاعت کنندگان، پنج کس اند: قرآن، خویشاوند، امانت، پیامبرتان، و خاندان پیامبرتان.
36. پیامبر خدا صلی الله علیه وآله: اهل زمین تا زمانى که به یکدیگر مِهر بورزند، و امانتدار باشند، و به حق عمل کنند، مورد رحمت [خدا] هستند.
37. المعجم الکبیر: پیامبر خدا صلی الله علیه وآله فرمود: «کشته شدن در راه خدا، هر گناهى را پاک مى کند، بجز امانت را [که باید به صاحبش بازگردانده شود]» یا فرمود: «هر چیزى را پاک مى کند».
38. پیامبر خدا صلی الله علیه وآله: هر کس بر کیش من و کیش داوود و سلیمان و ابراهیم علیهم السلام است، اگر امکان ازدواج برایش هست، باید ازدواج کند، وگرنه در راه خدا جهاد نماید؛ و اگر به شهادت رسید، خداوند، از حوریان بهشتى به همسرىِ او در مى آورد، مگر آن که براى [تأمین هزینه ی] پدر و مادرش کار کند، یا امانتى از مردم نزد او باشد [که در این دو صورت، لازم نیست به جهاد برود].
39. پیامبر خدا صلی الله علیه وآله: فردا [ى قیامت]، نزدیک ترین شما به من در موقف، کسى است که راستگوتر، امانتدارتر، به پیمانْ وفادارتر، نیک خوتر، و به مردمْ نزدیک تر باشد.
40. پیامبر خدا صلی الله علیه وآله: امانتدار باشید؛ زیرا این به نفع خود شماست. و ستم نکنید، و کارى را که بر شما روا نیست، انجام ندهید؛ زیرا این به زیان خودِ شماست.
41. پیامبر خدا صلی الله علیه وآله: چهار چیز است که اگر در تو بودند، باک مدار اگر دنیا را نداشته باشى: نگهدارى از امانت، راستگویى، خوش خویى، و خوددارى در خوراک.
42. پیامبر خدا صلی الله علیه وآله: هرگاه از برادرت سه خصلت دیدى، به او امیدوار باش: حیا، امانتدارى، و راستگویى. و اگر اینها را ندیدى، به او امید مبند.
43. پیامبر خدا صلی الله علیه وآله: خوى هاى والا ده تاست. این خوى ها، گاه در پدر هست و در فرزندش نیست، یا در فرزند هست و در پدرش نیست، یا در بنده هست و در سَرورش نیست. خداوند، آنها را به هر کس که سعادتش را بخواهد، قسمت مى کند: راستگویى، شهامت، دِهِش به سائل، جبران کردن نیکى ها، نگهدارى از امانت، صله ی رحم، حفظ حقّ و حرمت همسایه (/ پناهنده)، حفظ حق و حرمت رفیق، میهمان نوازى، و سرآمد همه ی اینها حیاست.
44. پیامبر خدا صلی الله علیه وآله: هیچ بنده اى نیست که معلوم شود در امانتدارى حریص است، مگر آن که خداوند متعال از جانب او اداى امانت کند، و اگر مُرد و آن را به صاحبش برنگردانده باشد ـ و خداى متعال بداند که بر پس دادن آن حریص بوده است ـ خداى متعال، برایش کسى را مى گمارد که پس از مرگش، آن امانت را باز گرداند.
45. صحیح البخارى ـ به نقل از عبد اللّه بن عبّاس ـ: ابو سفیان برایم نقل کرد که هِرَقل به او گفت: از تو پرسیدم شما را به چه چیزهایى امر مى کند؟ و تو گفتى: به نماز و راستگویى و پاک دامنى و پیماندارى، و امانتدارى؛ و اینها ویژگى یک پیامبر است.
46. امام على علیه السلام: پیوسته راستگو و امانتدار باش؛ زیرا این دو، خصلت نیکان است.
47. امام على علیه السلام: امانتدارى یک فضیلت است.
48. امام على علیه السلام: امانتدارى و وفادارى، راست کردارى اند.
49. امام على علیه السلام ـ در حکمت هاى منسوب به ایشان ـ: هر خویى از خوى ها در نزد گروهى از مردم، بى رونق است، بجز امانتدارى که نزد همه ی مردم، رونق [و ارزش] دارد، و براى هر کس که از آن برخوردار باشد، مزیّتى به شمار مى آید.
حتّى ظرف هایى که نم را به خود نمى کشند و هرگاه چیزى در آنها نهاده شود، به همان حال باقى مى ماند و کم نمى شود، ستودنى تر از ظرف هایى هستند که تراوش مى کنند یا [مایع را] به خود مى کِشند.
50. امام صادق علیه السلام: در اندرز به یکى از یارانش ـ: برتو باد پرهیزگارى، و پارسایى و کوشش و راستگویى و امانتدارى و خوش خویى و حُسن همسایگى! مردم را با غیرِ زبان هایتان (یعنى با کردار) به سوى خود دعوت کنید، و مایه ی زیور باشید و مایه ی ننگ و عیب مباشید.
51. الأمالى، صدوق ـ به نقل از حسین بن ابى العلاء ـ: امام صادق علیه السلام فرمود: «محبوب ترینِ بندگان در نزد خداوند عز و جل مردى است که در سخنش راستگو باشد، نمازهایش و آنچه را خدا بر او واجب کرده است، پاس بدارد، و امانتدار باشد».
سپس فرمود: «هر کس به او امانتى سپرده شود و آن را به صاحبش بازگردانَد، هزار گِره از گره هاى آتش را از گردنش باز کرده است. پس در ردّ امانت بکوشید؛ زیرا کسى که امانتى به او سپرده شود، ابلیس، صد اهریمن از نوچه هایش را بر او مى گمارد که گم راهش سازند و وسوسه اش کنند تا او را به نابودى بکشانند، مگر کسى که خداوند عز و جل او را نگه دارد».
52. امام کاظم علیه السلام: سرآمد سخاوت، بازگرداندن امانت است.
