قرآن
(و آن روز که از هر امّتى، گروهى از کسانى را که آیات ما را تکذیب کرده اند، محشور مى گردانیم، پس آنان، نگاه داشته مى شوند تا همه به هم بپیوندند، تا چون [همه ی کافران] بیایند، [خدا] مى فرماید: «آیا نشانه هاى مرا به دروغ گرفتید، حال آن که از نظر علم، بِدانها احاطه نداشتید؟ آیا [در طول زندگى] چه مى کردید؟! و به [کیفر] آن که ستم کردند، حکم [عذاب] بر آنان واجب گردد. در نتیجه، ایشان دَم برنمى آورند).
حدیث
276. تفسیر القمّى ـ به نقل از حمّاد ـ: امام صادق علیه السلام فرمود: «مردم درباره ی این آیه، چه مى گویند: (و آن روز که از هر امّتى، گروهى از کسانى را که آیات ما را تکذیب کرده اند، محشور مى گردانیم)؟».
گفتم: مى گویند، این، در قیامت است.
فرمود: «چنین نیست که مى گویند. این، در زمان رَجعت است. آیا در قیامت، خداوند از هر امّتى گروهى را محشور مى کند و بقیّه را رها مى سازد؟! آیه ی مربوط به قیامت، این آیه است: (و آنان را گِرد مى آوریم و هیچ یک را فروگذار نمى کنیم)».
277. امام صادق علیه السلام ـ درباره ی این سخن خداوند متعال: (و آن روز که از هر امّتى، گروهى از کسانى را که آیات ما را تکذیب کرده اند، محشور مى گردانیم) ـ: هیچ یک از مؤمنان نیست که به قتل رسیده باشد، مگر آن که رجعت مى کند تا [به مرگ طبیعى] بمیرد. تنها کسانى رجعت مى کنند که مؤمنِ خالص یا کافرِ خالص بوده اند.
یادآورى:
درباره ی رجعت، حرف هاى زیادى وجود دارد که در عنوان مربوط به رجعت، بحث خواهیم کرد، ان شاء اللّه!
