زمان مطالعه: < 1 دقیقه
(و چون انسان را آسیبى رسد، ما را فرامى خواند. سپس، چون نعمتى از جانب خود به او عطا کنیم، مى گوید: «تنها آن را به دانش خود یافته ام». نه چنان است؛ بلکه آن، آزمایشى است؛ ولى بیشترشان نمى دانند. قطعاً کسانى که پیش از آنان بودند [نیز]، این [سخن] را گفتند و آنچه به دست آورده بودند، کارى برایشان نکرد).
ر. ک: ص 211 (امّت / فصل دهم / دچار شدن به سرنوشت امّت هاى پیشین).