قرآن
(پس چرا از نسل هاى پیش از شما خِردمندانى نبودند که [مردم را] از فساد در زمین، باز دارند، جز اندکى از کسانى که از میان آنان، نجاتشان دادیم؟ و کسانى که ستم کردند، به دنبال ناز و نعمتى که در آن بودند، رفتند و آنان، گناهکار بودند. و پروردگار تو [هرگز] بر آن نبوده است که شهرهایى را که مردمش اصلاحگرند، به ستم، هلاک کند).
حدیث
61. پیامبر خدا صلی الله علیه وآله: خداوند عز و جل عموم مردم را به سبب عمل [و گناه] عدّه اى خاص، عذاب نمى کند، مگر آن گاه که منکر را در میان خویش ببینند و بتوانند آن را نفى کنند [و تغییرش دهند] و نکنند. هر گاه چنین شد، خداوند، همگان را عذاب مى کند.
62. پیامبر خدا صلی الله علیه وآله: اگر بنده، گناه را پنهانى انجام دهد، جز به انجام دهنده ی آن، زیان نمى رسانَد و هر گاه آشکارا انجامش دهد و کسى به او اعتراض نکند، زیانش به همگان مى رسد.
63. امام على علیه السلام: رحم کردن به کسى که رحم نمى کند، مانع رحمت [الهى] مى شود و باقى گذاشتنِ کسى که باقى نمى گذارد، امّت را به نابودى مى کشانَد. (1)
1) به تعبیر سعدی:ترحّم بر پلنگ تیزدندانستمکاری بود بر گوسپندان.
