362. تفسیر القمّى- به نقل از ابن عبّاس، در یادکرد از سخنان پیامبر خدا آخرین سفر حجّش، هنگام بیان نشانه هاى قیامت براى اصحابش و از جمله سلمان-: فرمود: «… اى سلمان! در آن زمان (نزدیک قیامت)، گروه هایى بر مردم فرمان روا مى شوند که اگر سخن بگویند، آنان را مى کُشند و اگر خاموش بمانند، حقّ ایشان را [بر خود] روا مى شمارند تا فَیئشان(1) را ویژه ی خود گردانند، و حرمت آنان را زیر پا مى نهند و خون هایشان را مى ریزند و دل هایشان را آکنده از تباهى و وحشت مى سازند، آن سان که ایشان را جز مردمانى ترسان و بیمناک و وحشت زده و هراسان نمى بینى».
سلمان گفت: به راستى چنین خواهد شد، اى پیامبر خدا؟!
فرمود: «آرى، سوگند به آن که جانم در دست اوست».
363. امام على علیه السلام- در سخنرانى ایشان به هنگامى که او را بر تقسیم برابر فَىء، سرزنش کردند-: در این فىء، هیچ کس را بر دیگرى امتیازى نیست. خداوند عز و جل خود، آن را قسمت فرموده است؛ چرا که این مال، متعلّق به خداست و شما هم بندگان مسلمان خداوند هستید، و این هم کتاب خدا که آن را پذیرفته ایم و بر آن، گواهى داده ایم و در برابرش گردن نهاده ایم. سفارش پیامبرمان نیز در میان ماست. پس، خدایتان رحمت کند! تسلیم باشید. و هر که این شیوه را نمى پسندد، هر کجا مى خواهد، برود!
364. امام حسین علیه السلام- در نامه اى به مردم کوفه-: شما مى دانید که اینان، به پیروى از شیطان در آمده اند و از فرمانبرى خداى مهربان، روى برتافته اند و آشکارا تباهى مى کنند و حدود [الهى] را فرو نهاده اند و فىء را به انحصار خویش درآورده اند و حرام خدا را حلال و حلال او را حرام کرده اند. و من به این کار (اداره ی جامعه) سزاوارتر از دیگرانم.
365. امام عسکرى علیه السلام: بار خدایا! من آهنگ درگاه تو کردم و در آستان تو فرود آمدم و به ریسمان تو چنگ در زدم، و از تو یارى مى جویم و به تو پناه آورده ام. اى یاورِ یارى خواهان! یارى ام فرما. اى پناهِ پناهجویان! پناهم ده. اى معبود جهانیان! دستم را بگیر. زورگویان، در زمین تو سر بر افراشته اند و بر کشور تو چیره گشته اند و پیروانِ دین تو را به بندگى گرفته اند و فىء مسلمانان را در انحصار خویش در آورده اند و مردم را از حقوقشان- که براى آنان قرار داده اى- محروم ساخته اند، و آنها را صرف عیّاشى ها و مجالس خنیاگرى مى کنند….
ر. ک: دانش نامه ی میزان الحکمة: ج 1 ص 203 (استئثار «انحصارطلبى»).
1) فىء، مالى است که بدون جنگ و خونریزى، از کفّار به دست مسلمانان بیفتد.
