قرآن
«آنان، کسانى هستند که زندگى دنیا را با آخرت خریدند. پس نه عذابشان سبک مى گردد و نه آنان یارى مى شوند».
حدیث
317. پیامبر خدا صلی الله علیه و آله:
بشارت باد این امّت را به بلندى و عظمت و دین و پیروزى و قدرت یافتن در زمین! پس هر که از آنان کار آخرت را براى دنیا انجام دهد، در آخرت، او را نصیبى نخواهد بود.
318. امام على علیه السلام:
زنهار که بهره ات از پروردگارت و قرب و منزلتت در نزد او را به متاع کوچک دنیا بفروشى!
319. امام على علیه السلام:
مردم، امرى از امور دین خود را به خاطر آباد کردن دنیایشان فرو نمى گذارند، مگر آن که خداوند، زیانبارتر از آن را برایشان مى گشاید.
320. امام على علیه السلام:
آخرت را به دنیا مفروشید و بقا (آخرت) را با فنا (دنیا) عوض نکنید.
321. امام على علیه السلام:
اى مردم! شما اگر دنیا را بر آخرت برگزینید، در [قبولِ] کالاى پَست و بى ارزش آن، به آن، زود پاسخ داده اید و مَرکب هاى آرزوهایتان تا دورترین مقصد مى تازند و شما را به آبشخورهایى مى برند که فرجامش پشیمانى است و طعم دگرگونى حالات و کیفرهایى را که به امّت هاى پیشین و نسل هاى گذشته چشانیدند، به شما نیز مى چشانند.
322. امام على علیه السلام:
هر کس باک نداشته باشد که براى سالم ماندن دنیایش به آخرتش آسیبى برسد، هلاک شدنى است.
323. امام على علیه السلام:
آخرت، عوض ندارد و دنیا، بهاى جان [آدمى] نیست.
324. امام على علیه السلام:
نیرویت را صرف مَعادت کن تا جایگاه [ابدى] خود را آباد کنى، و آخرتت را به دنیایت مفروش.
325. امام على علیه السلام:
اقامتگاه [ابدى] خویش را آباد کن و آخرتت را به دنیایت مفروش.
326. امام على علیه السلام:
کار آخرت را ابزارِ جُستن دنیا مکن و این جهان را بر آن جهان بر مگزین؛ زیرا این کار، خوى منافقان و خصلتِ از دین خارج شدگان است.
327. امام على علیه السلام:
بد تجارتى است این که دنیا را بهاى جانت و عوضى که نزد خدا دارى، بدانى!
328. امام على علیه السلام:
هر کس بهشت برین را به این دنیاى گذرا بفروشد، بدبخت است و تجارتى زیانبار کرده است.
329. امام على علیه السلام:
کیست مغبون تر از کسى که بقا [و آخرت جاویدان] را به فنا [و دنیاى گذرا] بفروشد؟
330. امام صادق علیه السلام:
«چه بد است آنچه جان هایشان را به آن فروختند»، یعنى به عذاب؛ زیرا آخرت را به دنیا فروختند و جان هایشان را به گروِ عذابِ همیشگى دادند. «اى کاش مى دانستند» که جان هایشان را به عذاب فروخته اند؛ امّا به دلیل کافر بودنشان به آن (عذاب)، این را [که جان خود را به بد چیزى فروخته اند،] نمى دانند.
پس چون اندیشیدن در حجّت هاى خدا را فرو نهادند تا [در نتیجه ی این اندیشه و تأمّل، این حقیقت را] بدانند، خداوند، آنان را به سبب اعتقاد باطلشان و انکار حق، عذاب کرد.
331. امام صادق علیه السلام – در زیارت امام حسین علیه السلام در روز اربعین -:
بار خدایا! من گواهى مى دهم که آن بزرگوار… خون خود را در راه تو نثار کرد تا بندگانت را از جهالت و سرگشتگىِ گم راهى برهاند، در حالى که آنان که دنیا فریبشان داد و بهره خود [از آخرت] را به [دنیاى] پَست فروختند، علیه او همیار شدند.
332. امام صادق علیه السلام – در زیارت امام حسین علیه السلام -:
پس با دعوت [مردم به حق،] حجّت را تمام کرد و خون و جان خود را در راه تو بخشید… تا آن که کسانى از خَلق تو که دنیا فریبشان داد و آخرت را به کمترین بها فروختند، بر او شوریدند.
333. امام على علیه السلام:
کیست زیان دیده تر از کسى که آخرت را با دنیا عوض کرد؟!
334. امام على علیه السلام:
زیانکارترینِ مردم، کسى است که به جاى آخرت، به دنیا رضایت داد.
335. امام على علیه السلام:
زیانبارترین معامله و بیهوده ترین تلاش، معامله و تلاش مردى است که تن خویش را در طلب مال، فرسود و مقدّرات، او را در خواستش یارى نکردند و با حسرتش از دنیا رفت و با بار گناه به آخرت وارد شد.
336. امام على علیه السلام – از حکمت هاى منسوب به ایشان -:
چه زیانبار است معاملات شاهان، مگر آن کس که خدایش نگه بدارد! اینان، آخرت را به خوابى (دنیا) فروختند!
337. امام على علیه السلام:
کسى که آخرتش را به دنیایش بفروشد، هر دو را باخته است.
338. امام کاظم علیه السلام:
کسى که از خداوند به دنیا رضایت دهد، به پَست، رضایت داده است.
339. الکافى – به نقل از على بن عیسى، که سند آن را به پیامبر صلی الله علیه و آله یا اهل بیت علیهم السلام مى رسانَد -:
خداوند متعال با موسى نجوا کرد و در نجوایش با او گفت: «… اى موسى! دنیا، اندک آبى تیره است و نه پاداشى [در خور] براى مؤمن و نه کیفرى [مناسب] براى بى ایمان است. پس واى و صد واى بر کسى که پاداش مَعادش را به لیسیدنى ناماندگار و گاز زدنى ناپایدار فروخت!
340. لقمان علیه السلام:
فرزندم! دنیایت را به آخرتت بفروش تا هر دوى آنها را سود بَرى، و آخرتت را به دنیایت مفروش که هر دوى آنها را مى بازى.
