قرآن
«کسى که کِشت آخرت را بخواهد، براى وى بر کِشته اش مى افزاییم، و کسى که کِشت این دنیا را بخواهد، به او از آن مى دهیم، و[لى] در آخرت، براى او نصیبى نیست».
حدیث
196. پیامبر خدا صلی الله علیه و آله:
هر کس کار آخرتش را درست کند، خداوند عز و جل کار دنیایش را براى او درست مى نماید.
197. پیامبر خدا صلی الله علیه و آله:
خداوند، دنیا را با انگیزه آخرت مى دهد و امتناع دارد که آخرت را با انگیزه دنیا بدهد.(1)
198. پیامبر خدا صلی الله علیه و آله:
سه چیز است که هر کس آنها را دارا باشد، ایمانش را کامل گردانیده است، این که: در راه خدا از سرزنش هیچ سرزنشگرى نهراسد، و در هیچ کارش ریا نکند، و هر گاه دو کار برایش پیش آید که یکى براى دنیا و دیگرى براى آخرت است، کار آخرت را بر دنیا برگزیند.
199. پیامبر خدا صلی الله علیه و آله:
بنده مؤمن، هر گاه در حال جدا شدن از دنیا و روى آوردن به آخرت باشد، فرشتگانى سپیدروى، چنان که گویى چهره هایشان آفتاب درخشان است، از آسمان با کفنى از کفن هاى بهشت و حُنوطى از حنوط هاى بهشت نزد او فرود مى آیند و در فاصله ی یک چشم رس، نزدش مى نشینند. آن گاه ملک الموت مى آید و کنار سر او مى نشیند و مى گوید: «اى نفْس پاک! به سوى آمرزش و رضوان خداوند، بیرون شو».
200. پیامبر خدا صلی الله علیه و آله:
دنیا طالب است و مطلوب، و آخرت [نیز] طالب است و مطلوب. پس هر کس آخرت را طلب کند، دنیا در طلب او بر مى آید تا او روزى اش را از آن به تمام و کمال دریافت کند؛ و هر کس دنیا را طلب کند، آخرت در طلب او بر مى آید تا مرگ به سراغش آید و ناگهان او را بگیرد.
201. پیامبر خدا صلی الله علیه و آله:
آگاه باشید که دنیا و آخرت، هر دو، طالب اند و مطلوب. دنیا، طالب آخرت را طلب مى کند تا این که او روزىِ خویش را به تمام و کمال دریافت نماید؛ و [نیز] آخرت، در طلب طالب دنیاست تا این که مرگ، گردن او را بگیرد.
202. پیامبر خدا صلی الله علیه و آله:
هیچ بنده اى به خاطر خدا کارى [حرام و ناپسند] را ترک نکرد، مگر آن که خداوند، چیزى را که براى دین و دنیاى او بهتر از آن است، به او عوض داد.
203. امام على علیه السلام:
مردم، چیزى از دنیایشان را براى اصلاح آخرتشان فرو نگذاشتند، مگر آن که خداوند سبحان، بهتر از آن چیز را عوضشان داد.
204. امام على علیه السلام:
بدانید که با وجود حفظ بنیان دینتان، هر چه از دنیایتان از دست بدهید، زیانى به شما نمى زند. بدانید که در صورت ضایع کردن دینتان، هر آنچه از دنیایتان حفظ کنید، سودى به شما نمى رساند.
205. امام على علیه السلام:
بدانید که با وجود پایبندى تان به سفارش خداوند و تقوا، فرو نهادن چیزى از دنیایتان، به شما زیانى نمى زند؛ و در صورت فرو نهادن تقوا که بدان فرمان داده شده اید، آنچه از امور دنیایتان حفظ کنید، به شما سودى نمى رساند.
206. سعد السعود – به نقل از زَبور -:
فرزندان آدم! اى گروگان هاى مرگ! براى آخرتتان کار کنید و آن را با دنیا بخرید، و چونان مردمانى نباشید که دنیا را وسیله سرگرمى و بازیچه گرفتند.
بدانید که هر کس به من قرض دهد، کالایش (سرمایه اش) رشد مى کند و سود آن فراوان مى شود؛ و هر کس به شیطان قرض دهد، با او قرین مى گردد.
207. امام على علیه السلام:
به آخرت چنگ در زن، دنیا خود، زبونانه نزد تو مى آید.
208. امام على علیه السلام:
طالب آخرت، به آرزوى خود از آن مى رسد و از دنیا هم آنچه برایش مقدّر شده، به او مى رسد.
209. امام على علیه السلام:
تو اگر براى آخرت کار کنى، به نصیبت دست مى یابى.
210. امام على علیه السلام:
هر که براى مَعاد کار کرد، به راه درست دست یافت.
211. امام على علیه السلام:
هر که مَعاد را آباد کرد، به راه درست دست یافت.
212. امام على علیه السلام:
سود کننده ترینِ مردم، کسى است که آخرت را به دنیا خرید.
213. امام على علیه السلام:
سود بَرنده، کسى است که این جهان را با آن جهان، سودا کرد.
ر. ک: ص 393 (آخرت / فصل دوم / آثار اهمّیت دادن به آخرت) و ص 421 (فصل سوم / آثار یاد کردن آخرت).
1) مقصود، آن است که اگر کار با انگیزه خدایى و براى اصلاح آخرت باشد، خداوند، دنیاى انسان را نیز اصلاح مى کند؛ امّا اگر کسى کارى را با انگیزه مادّى انجام دهد، پاداشى در آخرت نخواهد داشت.
