ابو وَهْب ولید بن عُقبة بن ابى مُعیط بن ابى عمرو بن امیّة بن عبد شمس بن عبد مناف، مصاحبتش با پیامبر صلى الله علیه و آله اندک بود و روایتِ کمى نیز دارد که خود، بر فاسق بودن او صراحت دارند. پدرش در جنگ بدر، اسیر و کشته شد.
بر شراب خوردن او گواهى دادند و پیامبر صلى الله علیه و آله دستور داد تا بر او حد بزنند. او در زمان پیامبر خدا، با عمرو بن عاص، شراب خوردند و در حال مستى، شروع به آوازه‌خوانى کردند. مراد از «فاسق» در دو جاى قرآن، اوست. او برادر مادرىِ عثمان بود و در روز فتح مکّه اسلام آورد. پیامبر خدا، او را براى جمع آورى زکات، به میان بنى مُصطَلَق فرستاد و آیه نبأ در همین خصوص، نازل شد. وى، کارگزار عثمان در کوفه بود. پس از کشته شدن برادرش عثمان، در جزیره کناره‌گیرى اختیار کرد و به طرفدارى از هیچ یک از دو گروه، نجنگید.
ر. ک: سیر أعلام النبلاء: ج 3 ص 416 ش 67، الإصابة: ج 6 ص 481 ش 9167.
