ابو موسى عبد الله بن قیس بن سلیم اشعرى، از یاران پیامبر صلى الله علیه و آله واهل یمن بود. وى، در مکّه اسلام آورد و پیامبر خدا، او را بر زبیله وعدن از نواحى یمن گُماشت. عمر، حکومت بصره را به او سپرد و پس از کشته شدن عمر، عثمان، او را در سِمَتش ابقا کرد؛ امّا بعد، عزلش نمود. ابو موسى از بصره به کوفه رفت و در آن جا بود تا آن که کوفیان، سعید بن عاص را بیرون کردند و از عثمان خواستند او را حاکم ایشان گردانَد. عثمان هم او را بر کوفه گماشت و تا کشته شدن عثمان، در این مقام بود. سپس على علیه السلام او را برکنار کرد.
در غائله اصحاب جَمَل، ابو موسى، مردم را از یارى دادن به امام علیه السلام باز مى‌داشت. لذا امام علیه السلام او را برکنار نمود. ابو موسى در جنگ صِفّین نیز خود را کنار کشید و به صف کناره‌گیران از جنگ پیوست؛ امّا زمانى که حَکَمیت بر امام علیه السلام تحمیل شد، ابو موسى نیز [به عنوان حَکَم]به امام على علیه السلام تحمیل گردید و همه اینها با پافشارى اشعث بن قیس و خزرج و گرفتارى‌هاى آنان بود. امام علیه السلام مى‌دانست که ابوموسى حق را ضایع خواهد کرد. ابو موسى در سال 42 ق، در سن 63 سالگى، مُرد.
ر. ک: رجال الطوسى: ص 42 ش 295، اُسد الغابة: ج 3 ص 367 368.
