زمان مطالعه: < 1 دقیقه
او بانویى خِردمند بود که عقیده‌اى استوار و دلى، جوان داشت. وى در کودکىِ پیامبر صلى الله علیه و آله از ایشان، مواظبت مى‌کرد و پیامبر صلى الله علیه و آله علاقه شدیدى به او داشت، به طورى که درباره‌اش فرمود: «او، مادر دوم من بود» و از مهر و محبّت او نسبت به خود، به نیکى یاد مى‌کرد و مى‌فرمود: «بعد از ابو طالب، هیچ کس به اندازه او به من محبّت نداشت».
او، نخستین زنى بود که با پیامبر صلى الله علیه و آله بیعت کرد و پاى پیاده، با على و فاطمه علیهماالسلام، به مدینه هجرت کرد. وقتى از دنیا رفت، پیامبر خدا، او را با پیراهن خود، کفن کرد و در تشییع جنازه‌اش شرکت نمود و بر او، نماز خواند و چون خواست او را در قبرش بگذارد، ابتدا خود در آن، دراز کشید.
ر. ک: دانش‌نامه امیرالمؤمنین علیه السلام: ج 1 ص 58.
