ابو عبد الله سلمان فارسى، سلمان محمّدى، زاهدى روشن‌ضمیر و پاک‌نهاد، از تبارى پارسى بود. زادگاه او رامهرمز است؛ امّا اصالتا اصفهانى است. سلمان، از یاران والا مقام پیامبر خدا بود که در جنگ خندق، شرکت داشت و با هوش خود و استفاده از آگاهى‌اش از فنون جنگ به مسلمانان کمک کرد و پیشنهاد حفر خندق را داد و این پیشنهاد او با استقبال، رو به رو شد. سلمان، در نهایتِ زُهد و وارستگى مى‌زیست و از زرق و برق زندگى، روى‌گردان بود. او پس از رحلت پیامبر خدا، حریم حق را پاس داشت و از مسیر حق، منحرف نشد. سلمان از شیفتگان امام على و اهل بیت علیهم السلام و از یاران مخلص على علیه السلام و جزو «شُرطَةُ الخمیس (نیروهاى ویژه نظامى)» بود. عمر، او را به حکمرانى مدائن گماشت. حکومت وى در مدائن، از مظاهر افتخارآفرین و غرورانگیز حکومت در اسلام است. سلمان، از کسانى است که عمر دراز کرده‌اند. وى به سال 34 ق، در ایّام خلافت عمر یا عثمان، در مدائن، دیده از جهان فرو بست.
ر. ک: دانش‌نامه امیرالمؤمنین: ج 12 ص 157 162.
