11 / 1
أوَّلُ جَماعَة
7624 . الإمامُ الصّادقُ علیه السلام: أوَّلُ جَماعَةٍ کانَت أنَّ رسولَ اللّهِ صلى الله علیه و آله کانَ یُصَلِّی و أمیرُالمؤمنینَ علیُّ بنُ أبی طالبٍ علیه السلام مَعهُ، إذ مَرَّ أبو طالبٍ بهِ و جعفرٌ مَعهُ، فقالَ: یا بُنَیَّ صَلِّ جَناحَ ابنِ عَمِّکَ، فَلَمّا أحَسَّهُ رسولُ اللّهِ صلى الله علیه و آله تَقَدَّمَهُما و انصَرَفَ أبو طالبٍ مَسرورا. . . فکانَت أوَّلَ جَماعَةٍ جُمِعَت ذلکَ الیَومَ.(1)
11 / 2
حُسنُ الظَّنِّ بِمَن یُصَلّی فِى الجَماعَة
7625 . رسول اللّه صلى الله علیه و آله: مَن صَلّى الخَمسَ فی جَماعَةٍ فَظُنُّوا بهِ خَیرا.(2)
11 / 3
صَلاةُ الجَماعَة بِالأَهل
7626 . الإمامُ الباقرُ علیه السلام: إنَّ الجُهَنِیَّ أتَى النبیَّ صلى الله علیه و آله فقالَ: یا رسولَ اللّهِ، إنّی أکُونُ فی البادِیَةِ
11 / 1
اوّلین نماز جماعت
7624 . امام صادق علیه السلام: اوّلین نماز جماعتى که خوانده شد، به این صورت بود که پیامبر خدا با امیرمؤمنان على بن ابى طالب، در حال نماز بود که ابو طالب و جعفر، بر او گذشتند. پس ابو طالب به جعفر گفت: پسرم! کنار پسر عمویت، نماز بخوان.
چون پیامبر صلى الله علیه و آله وجود جعفر را در کنار خود حس کرد، براى امامتِ نماز، جلوتر رفت و ابو طالب با خوش‌حالى برگشت. . . پس اوّلین نمازى که به جماعت خوانده شد، در آن روز بود
11 / 2
خوش‌گمانى به نماز جماعتْ‌خوان
7625 . پیامبر خدا صلى الله علیه و آله: هر که نمازهاى پنجگانه را با جماعت بخوانَد، به او گمان نیک ببرید.
11 / 3
خواندن نماز جماعت با خانواده
7626 . امام باقر علیه السلام: جُهَنى، خدمت پیامبر صلى الله علیه و آله رسید و گفت: اى پیامبر خدا! من در صحرا
و مَعی أهلِی و وُلدِی و غِلْمَتِی، فَاُؤَذِّنُ و اُقِیمُ و اُصَلِّی بهِم أفَجَماعَةٌ نحنُ؟ فقالَ: نَعَم.
فقالَ: یا رسولَ اللّهِ، إنَّ الغِلْمَةَ یَتبَعُونَ قَطرَ السَّحابِ فَأبقى أنا و أهلی و وُلدی، فَاُؤَذِّنُ و اُقِیمُ و اُصَلِّی بهِم أفجَماعَةٌ نحنُ؟ فقالَ: نَعَم فقالَ: یا رسولَ اللّهِ، فإنَّ وُلدِی یَتَفَرَّقُونَ فی الماشِیَةِ فَأبقى أنا و أهلِی، فَاُؤَذِّنُ و اُقِیمُ و اُصَلِّی بهِم أفجَماعَةٌ نحنُ؟ فقالَ: نَعَم.
فقالَ: یا رسولَ اللّهِ، إنَّ المَرأةَ تَذهَبُ فی مَصلَحَتِها فَأبقى أنا وَحدِی، فَاُؤَذِّنُ و اُقِیمُ أفجَماعَةٌ أنا؟ فقالَ: نَعَم، المُؤمِنُ وَحدَهُ جَماعَةٌ.(3)
با زن و فرزندان و غلامانم به سر مى‌برم و [موقع نماز،] اذان مى‌گویم و مى‌ایستم و با آنها نماز مى‌گزارم. آیا نماز ما جماعت به حساب مى‌آید؟
فرمود: «آرى».
گفت: اى پیامبر خدا! [گاهى اوقات،] غلامانم در پىِ آوردنِ آب مى‌روند و من مى‌مانم و زن و فرزندانم. پس [موقع نماز،] اذان مى‌گویم و مى‌ایستم و با آنها نماز مى‌گزارم آیا نماز ما جماعت به حساب مى‌آید؟
فرمود: «آرى».
جُهَنى گفت: اى پیامبر خدا! [گاهى اوقات] فرزندانم در پىِ احشام مى‌روند و من و همسرم تنها مى‌مانیم. پس [وقت نماز] اذان مى‌گویم و مى‌ایستم و با او نماز مى‌خوانم. آیا باز هم جماعت به حساب مى‌آید؟
فرمود: «آرى».
گفت: اى پیامبر خدا! گاهى زن (همسرم) نیز دنبال کارهایش مى‌رود و من، تنها مى‌مانم و اذان مى‌گویم و مى‌ایستم و نماز مى‌خوانم. آیا نماز منِ تنها، جماعت به حساب مى‌آید؟
پیامبر صلى الله علیه و آله فرمود: «آرى مؤمن، خودش به تنهایى، جماعت است».
1) الأمالی للصدوق: ص 597 ح 825 عن محمّد بن عمر الجرجانی، بحارالأنوار: ج 35 ص 68 ح 2.
2) الکافی: ج 3 ص 371 ح 3 عن السکونی عن الإمام الصادق عن أبیه علیهماالسلام، بحارالأنوار: ج 88 ص 36.
3) تهذیب الأحکام: ج 3 ص 265 ح 749 عن محمّد بن یوسف عن أبیه.
