الکتاب
«اَلَّذِینَ یُجادِلُونَ فِی آیاتِ اَللّهِ بِغَیْرِ سُلْطانٍ أَتاهُمْ کَبُرَ مَقْتاً عِنْدَ اَللّهِ وَ عِنْدَ اَلَّذِینَ آمَنُوا کَذلِکَ یَطْبَعُ اَللّهُ عَلى کُلِّ قَلْبِ مُتَکَبِّرٍ جَبّارٍ».(1)
«ثُمَّ بَعَثْنا مِنْ بَعْدِهِ رُسُلاً إِلى قَوْمِهِمْ فَجاؤُهُمْ بِالْبَیِّناتِ فَما کانُوا لِیُؤْمِنُوا بِما کَذَّبُوا بِهِ مِنْ قَبْلُ کَذلِکَ نَطْبَعُ عَلى قُلُوبِ اَلْمُعْتَدِینَ».(2)
«کَذلِکَ یَطْبَعُ اَللّهُ عَلى قُلُوبِ اَلَّذِینَ لا یَعْلَمُونَ».(3)
«تِلْکَ اَلْقُرى نَقُصُّ عَلَیْکَ مِنْ أَنْبائِها وَ لَقَدْ جاءَتْهُمْ رُسُلُهُمْ بِالْبَیِّناتِ فَما کانُوا لِیُؤْمِنُوا بِما کَذَّبُوا مِنْ قَبْلُ کَذلِکَ یَطْبَعُ اَللّهُ عَلى قُلُوبِ اَلْکافِرِینَ».(4)
الحدیث
141 . رسول اللّه صلى الله علیه و آله: مَن قارَفَ ذَنبًا فارَقَهُ عَقلٌ لا یَرجِعُ إلَیهِ أبَدًا.(5)
قرآن
«کسانى که درباره آیات خدا بدون حجّتى که براى آنان آمده باشد مجادله مى‌کنند، [این ستیزه]در نزد خدا و نزد کسانى که ایمان آورده‌اند، [مایه]عداوتى بزرگ است. این گونه، خدا بر دل هر متکبّر و زورگویى مُهر مى‌نهد» .
«آن گاه، پس از وى رسولانى را به سوى قومشان برانگیختیم و آنان، دلایل آشکار برایشان آوردند؛ ولى ایشان بر آن نبودند که به چیزى که قبلاً آن را دروغ شمرده بودند، ایمان بیاورند. این گونه ما بر دل‌هاى تجاوزکاران مُهر مى‌نهیم» .
«این گونه، خدا بر دل‌هاى کسانى که نمى‌دانند، مُهر مى‌نهد» .
«این شهرها که برخى از خبرهاى آنها راى بر تو حکایت مى‌کنیم، در حقیقت، پیامبرانشان دلایل روشن برایشان آوردند؛ اما آنان به آنچه قبلا تکذیب کرده بودند [باز]ایمان نمى‌آوردند. این گونه خدا بر دل‌هاى کافران مهر مى‌نهد» .
حدیث
141 . پیامبر خدا صلى الله علیه و آله: آن که مرتکب گناهى شود، خردى از او جدا مى‌شود که هرگز به سویش باز نمى‌گردد.
142 . عنه صلى الله علیه و آله: إیّاکُم وَاستِشعارَ الطَّمَعِ؛ فَإِنَّهُ یَشوبُ القَلبَ شِدَّةَ الحِرصِ، ویَختِمُ‌عَلَى القُلوبِ بِطَبائِعِ حُبِّ الدُّنیا. (6)
راجع: ص 354(مرض القلب) .
142 . پیامبر خدا صلى الله علیه و آله: بپرهیزید از این که آز را شعار خود سازید؛ زیرا آزمندىِ بسیار، دل را تباه مى‌کند و مُهر دنیادوستى را بر دل‌ها مى‌زند.
ر. ک: ص 355(بیمار دلى) .
1) غافر:35.
2) یونس:74.
3) الروم:59.
4) الأعراف:101.
5) المحجّة البیضاء: ج 8 ص 160.
6) أعلام الدین: ص 340 ح 24 عن أبی هریرة، بحار الأنوار: ج 77 ص 182 ح 24.
