فصل چهل و سوم، درباره تشویق به «وصیّت کردن» و آداب آن است و توصیه مىنماید که شخص مؤمن، خود باید «وصىّ» خود باشد و کارهاى نیکى که مىخواهد دیگران پس از مرگ براى او انجام دهند، خودش پیش از مرگ انجام دهد.