زمان مطالعه: < 1 دقیقه
فصل چهل و یکم، شامل احادیث و حکمت‌هاى مرتبط با «نعمت» است که با سخنى درباره نعمت‌هاى «ظاهرى» و «باطنى» آغاز مى‌شود و با ترغیب به یادکرد نعمت‌هاى الهى ادامه مى‌یابد و با عناوینى چون: پاسدارى از نعمت‌هاى الهى، هشدار نسبت به این که نعمت در جهت معصیت به کار گرفته شود، و آنچه نعمت‌ها را پایدار مى‌کند، پیش مى‌رود و آن گاه، لزوم «سخن گفتن از نعمت خدا» به میان مى‌آید و مصداق «کمال نعمت» ، یعنى این که انسان مؤمن، چنان از نعمت بهره گیرد و زندگى کند و بهره رساند که فرجامش «بهشت» و «رهایى از آتش جهنّم» باشد.
خداوند، زمینه رهایى ما از آتش جهنّم را فراهم کند و ما را در به کار گیرى موجبات ورود به بهشت در این دنیا موفّق بدارد که إنّه قریبٌ مُجیب!
