عزت

سخنانى درباره «عزّت» ، سرفرازى و شکوهمندى و تن زدن از خوارى و ذلّت، ترغیب بر عزّت و عزّت‌آفرینى و عوامل آن، دورى جستن از ذلّت و خوارى و زمینه‌هاى آن، موضوعات فصل بیست و هشتم است و در پایان، این کلام ارجمند که:

أذَلُّ النّاسِ مَن أهانَ النّاسَ.(1)

خوارترینِ مردم، کسى است که مردم را ناچیز بشمارد.

به راستى، اگر کسى خود، «عزّت‌مدار» باشد و در زندگى، سرافرازى و شکوهمندى پیشه کند و آن را ارج نهد و دریابد که انسان، باید «عزیز» باشد و هرگز خداوند، آفریننده این انسان، نخواسته است که او ذلیل باشد، آیا هرگز به انسان، توهین مى‌کند و شأن او را کوچک مى‌شمارد و بر خوارى او راضى مى‌شود؟ ! و. . . ؟ !

1) کتاب من لا یحضره الفقیه: ج 4 ص 396 ح 5840، بحار الأنوار: ج 75 ص 142 ح 2.