در این باب، روایات مرتبط با رشد اقتصادى عرضه شده است و پایه‌هاى آن، تبیین شده است. دانش، تدبیر، برنامه‌ریزى و تأمّل در چندى و چونى آنچه پیوندى با ابعاد موضوع دارد: کار و تلاش. به راستى، تأکید دین و آموزه‌هاى نبوى بر کار
کردن، تحرّک، پویایى و تن زدن از ایستایى، کاهلى، تنبلى و. . . شگفت‌انگیز است. در فصل سوم این باب، این گونه احادیث آمده‌اند و سستى و کوتاهى در انجام دادن مسئولیت‌ها، نکوهش شده است و سپس به مباحثى چون: توجّه به کارگران و تأکید بر احقاقِ حقوق آنان، توجّه به فرجام کار و تلاش در جهت دستیابى به درآمد شایسته و بهره‌ورى از فرایند کنش‌ها، کوشش‌ها و آنچه بر تلاشگران، بایسته و شایسته است: کسب حلال، نیالودن گستره زندگى به ناروایى‌ها و حرام‌ها و. . . ، پرداخته شده است.
احادیث و حکمت‌هاى خواندنى و تأمّل کردنى درباره «بازار» ، در فصل چهارم آمده است، با عناوینى چون: برانگیختن به تجارت، نهى از احتکار، چگونگى نرخ‌گذارى و تحلیلى از روایات مرتبط با «نرخ‌گذارى» که ظاهرى تعارض‌نما دارند، آنچه فروشنده باید بدان توجّه کند و آنچه باید از آن دورى گزیند، آنچه داد و ستد را به «حرام» مى‌کشاند، مانند: رِبا، دروغ در داد و ستد، «غش» و. . . .
از جمله آداب بسیار ارجمند دینى درباره اموال، درآمدها و داشتن‌ها و. . . خرج کردن، عرضه کردن، انفاق کردن، رسیدگى به تهى‌دستان، امساک نداشتن، ایثار کردن و از «استئثار (انحصار طلبى)» تن زدن است. در فصل پنجم باب دوم، از این حقایق، سخن رفته است: ضرورت کمک مالى به دیگران، راه‌هاى خیر، امور ستودنى و کارهاى نیک، چگونه؟ چه اندازه؟ و فرا خواندن به تعادل، حتّى در انفاق، و هشدار درباره خرج کردن. امّا در میان آنچه شایسته نیست، نسبت به: تباه‌سازى داشته‌ها که امانت الهى در دست انسان‌اند و. . . هشدار داده شده است.
