[در این زمینه روایات متنوعی وجود دارد که به عنوان نمونه سه مورد از آنها ذکر میشود:
علی علیهالسلام کودک را باید تا هفت سالگی آزاد گذاشت و پس از آن در مدت هفت سال باید به تربیت و ادب او اهتمام نمود (بحارالانوار: ج 101، ص 96) امام صادق علیهالیسلام پسر هفت سال باید بازی کند، هفت سال آموزش قرآن ببیند و هفت سال حلال و حرام را یاد بگیرد (کافی، ج 6، ص 47) رسول الله (ص) فرزند هفت سال سرور است، هفت سال خدمتکار و هفت سال وزیر و دستیار، اگر تا بیست و یک سالگی از او کمکی که به او کردهای راضی بودی (و تربیتت نتیجه داد) که خوب، وگرنه به شانه او بزن (و دیگر به حال خود رهایش کن) و تو درباره او نزد خداوند معذوری. (مکارم الاخلاق، ج 1، ص 478، ح 1649).]
الامام الصادق علیهالسلام دع ابنک یلعب سبع سنین، و یؤدب سبع سنین، و ألزمه نفسک سبع سنین، فان أفلح، والا فانه ممن لا خیر فیه؛
فرزندت را رها کن تا هفت سال بازی کند و در هفت سال [دوم] او را تربیت کن و هفت سال [سوم] او را با خودت همراه کن. اگر رستگار شد، چه خوب؛ در غیر این صورت، از کسانی است که هیچ خیری در آنها نیست.
(کتاب من لا یحضره الفقیه: ج 3 ص 492 ح 4743).
