کان صلی الله علیه وآله وسلم یؤتی بالصبی الصغیر لیدعو له بالبرکة أو یسمیه، فیأخذه فیضعه فی حجره، تکرمه لأهله، فربما بال الصبی علیه، فیصیح بعض من رآه حین بال، فیقول صلی الله علیه وآله: لا تزرموا بالصبی، فیدعه حتی یقضی بوله، ثم یفرغ له من دعائه أو تسمیته، و یبلغ سرور أهله فیه، و لا یرون أنه یتأذی ببول صبیهم، فاذا انصرفوا غسل ثوبه بعد؛
معمولا نوزاد را نزد پیامبر خدا صلی الله علیه وآله وسلم میآوردند تا برای او، دعا کند یا بر او نام بگذارد. ایشان، او را میگرفت و به جهت تکریم خانوادهاش، او را روی دامن خود میگذاشت. گاهی کودک به ایشان بول میکرد و برخی کسانی که هنگام بول کردن او را میدیدند، فریاد میکشیدند؛ ولی ایشان میفرمود: بول کردن او را قطع نکنید. از این رو، او را رها میکردند تا بول او
تمام شود. سپس دعا کردن برای او یا نام گذاری او را به پایان میبرد و خانوادهاش را به خاطر فرزندشان خیلی خوش حال میساخت، [به گونهای که] آنان مشاهده نمیکردند که ایشان از بول کردن کودکشان ناراحت شده باشد سپس، وقتی آنان میرفتند، لباس خود را میشست.
(مکارم الأخلاق، ج 1 ص 65 ح 68)
