دختری که در کوره گداخته مبارزات سخت پیغمبر در مکه متولد شد و در شعب ابیطالب یار وغمگسار پدر بود، دختری بود که حدود 7- 8 سال یا یکی، دو سه سال (بنابر اختلاف روایات، کمتر یا بیشتر) سن داشت و در عین حال آن شرایط دشوار را تحمل کرد. در شرایطی که خدیجه از دنیا رفت، ابوطالب از دنیا رفت و پیغمبر تنها و بی غمگسار است و همه به او پناه میآورند، کیست که غبار غم را از چهره او بزداید؟ یک وقتی خدیجه بود که الان نیست، ابوطالب بود که الان نیست، در چنین شرایط دشواری، در عین آن گرسنگیها و تشنگیها و سرما و گرمای دوران سه ساله شعب ابیطالب (که از دورانهای سخت زندگی پیغمبر است) که در یک شکاف کوه با همه مسلمانان معدود در حال تبعید اجباری زندگی میکردند، در این شرایط این دختر مثل فرشتهی نجاتی برای پیغمبر، مثل مادری برای پدر خود و مثل پرستار بزرگی برای آن انسان بزرگ مشکلات را تحمل کرد. غمگسار پیغمبر شد، بارها را بر دوش گرفت، عبادت
خدا را کرد، ایمان خود را تقویت کرد، خودسازی کرد و راه معرفت و نور الهی را به قلب خود باز کرد. اینجاست آن چیزهایی که یک آدم را به کمال می‌رساند. (1)
1) دیدار جمعی از زنان (25 / 09 / 1371).
