قرآن
(و قوم نوح را آن گاه که پیامبران [خدا] را تکذیب کردند، غرقشان ساختیم، و آنان را براى [همه ی] مردم، عبرتى گردانیدیم و براى ستمکاران، عذابى پُردرد آماده کرده ایم. و [نیز] عادیان و ثمودیان و اصحابِ رَسّ و نسل هاىِ بسیارى میان این [جماعت ها] را [هلاک کردیم] و براى همه ی آنان، مَثَل ها زدیم و همه را زیر و زِبَر کردیم).
(آیا براى هدایتشان کافى نبود که [ببینند] چه نسل ها را پیش از آنان نابود کردیم که [اینک آنها] در سراهاى ایشان، راه مى روند؟ به راستى، براى خردمندان در این [امر]، نشانه هایى [عبرت انگیز] است).
(و کسى که ایمان آورده بود، گفت: «اى قوم من! من از [روزى] مثل روز دسته ها [ى مخالف خدا] بر شما مى ترسم؛ [از سرنوشتى] نظیر سرنوشت قوم نوح و عاد و ثمود، و کسانى که پس از آنها آمدند؛ و [گرنه] خدا بر بندگان [خود]، ستم نمى خواهد).
(و چه بسیار شهرها که از فرمان پروردگار خود و پیامبرانش سرپیچیدند و از آنها حسابى سخت کشیدیم و آنان را به عذابى [بس] زشت، عذاب کردیم تا کیفر زشتِ عمل خود را چشیدند، و پایان کارشان زیان بود. خدا براى آنان، عذابى سخت آماده کرده است. پس اى خردمندانى که ایمان آورده اید! از خدا بترسید. راستى که خدا به سوى شما تذکارى فرو فرستاده است).
ر. ک: آل عمران: آیه ی 137، انعام: آیه ی 10و 11، انفال: آیه ی 38، یوسف: آیه ی 109، نحل: آیه ی 35، قصص: آیه ی 43، روم: آیه ی 9ـ 22، سجده: آیه ی 26، یس: آیه ی 31، غافر: آیه ی 82، زخرف: آیه ی 25، محمّد: آیه ی 10، تغابن: آیه ی 5، ملک: آیه ی 18، حاقّه: آیه ی 4و 9و 12، یونس: آیه ی 102، ق: آیه ی 36و 37، ابراهیم: آیه ی 8و 9.
حدیث
17. امام على علیه السلام: در میان نسل هاى گذشته، براى شما پندهاست: کجایند عَمالِقه (1) و عمالقه زادگان؟ کجایند فرعونان و فرعون زادگان؟ کجایند ساکنان شهرهاى رَس؛ (2) همانان که پیامبران را کشتند و راه و رسم پیامبران الهى را از میان برداشتند و راه و رسم شاهان و ستمکاران را زنده کردند؟ کجایند کسانى که لشکرها به راه انداختند و هزاران نفر را درهم شکستند و سپاهیان گِرد آوردند و شهرها بنا کردند؟!
ر. ک: ص 71 ح 54 و ص 75 ح 55.
1) عَمالِقه، یا بنو عملیق، قومى از عرب بائده و از فرزندان عملیق یا عملاق بن لاوَذ بن اِرَم بن سام بن نوح بودند که قامتى بلند و تنومند داشتند. گفته مى شود که در سال هاى 1703 تا 2213 قبل از میلاد، در مصر، فرمان روایى مى کردند.
2) اصحاب رس، در دو جاى قرآن (ق: آیه ی 12 و فرقان: آیه ی 41) یاد شده اند. آنان قومى بودند که پیامبرشان را تکذیب کردند و هلاک شدند.
