32. پیامبر خدا صلی الله علیه وآله: درستى امّت، در گرو یقین و زهد است و تباهى آن، در آرزو و بخل.
33. پیامبر خدا صلی الله علیه وآله: آغاز این امّت به سبب یقین و زهد، نجات یافت و پایان آن، به سبب بخل و آرزو، نابود مى شود.
34. پیامبر خدا صلی الله علیه وآله ـ مى فرمود ـ: خداوند متعال، هر گاه براى مردمى ماندگارى یا رشد بخواهد، گشاده دستى و پاک دامنى، روزىِ آنان مى کند و هر گاه براى مردمى نابودى بخواهد، درِ خیانت را به روى آنان مى گشاید.
35. پیامبر خدا صلی الله علیه وآله: خداوند، هر گاه براى مردمى خیرى بخواهد، بر عمر آنان مى افزاید و به ایشان، توفیق شکرگزارى عطا مى فرماید.
36. پیامبر خدا صلی الله علیه وآله: امّت من تا زمانى که به یکدیگر، خیانت نورزند و امانت را برگردانند و زکات بدهند، پیوسته در خیر [و خوشى] به سر مى برند و هر گاه چنین نکردند، به قحطى و خشک سالى گرفتار مى شوند.
37. پیامبر خدا صلی الله علیه وآله: امّت من، تا زمانى که یکدیگر را دوست بدارند، به هم هدیه دهند، امانت را برگردانند، از حرامْ دورى کنند، از میهمان پذیرایى کنند، نماز بگزارند و زکات بپردازند، پیوسته در خیر به سر مى برند و هر گاه چنین نکردند، به قحطى و خشک سالى مبتلا مى شوند.
38. پیامبر خدا صلی الله علیه وآله: امّت من، تا زمانى که امانت را غنیمت و زکات دادن را خسارت [براى خود] ندانند، پیوسته بر [مسیر] فطرت اند.
39. پیامبر خدا صلی الله علیه وآله: مردم، تا زمانى که امر به معروف و نهى از منکر کنند و در نیکى (/ طاعت خدا) و پرهیزگارى همکارى نمایند، پیوسته در خیر خواهند بود و هر گاه چنین نکنند، برکت ها از آنها گرفته مى شود و برخى، بر برخى دیگر، مسلّط مى شوند و ایشان را در زمین و آسمان، یاورى نیست.
40. پیامبر خدا صلی الله علیه وآله: این امّت، تا زمانى که در گفتارش، راستگو و در داورى، دادگر باشد و هر گاه از او بخشش خواسته شود، ببخشد، پیوسته در خیر [و خوشى] خواهد بود.
41. پیامبر خدا صلی الله علیه وآله: بیشترین چیزى که امّتم به سبب آن به بهشت مى روند، خداپروایى و خوش خویى است.
42. پیامبر خدا صلی الله علیه وآله: زیبایى امّت من، در نیکْ رَوِشى است.
43. پیامبر خدا صلی الله علیه وآله: امّت من، مادام که پاهایشان را از قبله منحرف نکنند، پیوسته بر آیینى نیکو و زیبا از دین خویش اند.
44. المعجم الأوسط ـ به نقل از اُمّ هانى ـ: پیامبر خدا صلی الله علیه وآله فرمود: «امّت من، تا زمانى که روزه ی رمضان را برپا دارند، هرگز خوار نمى شوند».
گفته شد: اى پیامبر خدا! خوارىِ آنان، در وا نهادن ماه رمضان به چیست؟
فرمود: «هتکِ حرمت ها در این ماه…».
