203. پیامبر خدا صلی الله علیه وآله: اوصاف من، این است: ستودنى تر، توکّل کننده، نه خشن است و نه سنگ دل. نیکى را به نیکى پاداش مى دهد و بدى را تلافى نمى کند. زادگاهش مکّه است و هجرتگاهش طَیْبه (مدینه). امّتش ستاینده [ى خدا] هستند. دامن [همّت] به میان مى بندند و دست ها و پاهایشان را [به وضو] مى شویند. انجیل هایشان در سینه هاى آنان است. براى نماز، چنان صف مى کشند که براى جنگ. وسیله ی تقرّبشان به من، خونشان است. پارسایانِ شب اند و شیرانِ روز.
204. پیامبر خدا صلی الله علیه وآله: روزى موسى بن عمران علیه السلام در راه مى رفت که خداوند عز و جل او را ندا داد: «اى موسى!… به عزّت و جلالم سوگند که بهشت بر همه ی آفریدگانم حرام است تا آن گاه که [نخست] محمّد و امّت او، بِدان در آیند».
موسى علیه السلام گفت: امّت محمّد کیستند؟
فرمود: «امّت او ستایشگران اند. خداوند را در هر بلندى و پستى و در همه حال مى ستایند. کمرهایشان را [براى عبادت] مى بندند و دست ها و پاهایشان را پاکیزه مى کنند. روزه دارانِ در روزند و پارسایانِ شب. اندک [طاعت] را از آنان مى پذیرم و با شهادت دادن به این که معبودى جز خداى یگانه نیست، ایشان را به بهشت مى برم».
موسى علیه السلام گفت: پس مرا پیامبر آن امّت قرار ده.
خداوند فرمود: «پیامبرِ آنان، از خودِ آنان است».
موسى علیه السلام گفت: مرا از امّت آن پیامبر، قرار ده.
خداوند فرمود: «اى موسى! تو جلوترى و آنان، پس از تو مى آیند؛ امّا در سراى شُکوه، تو را با آنان، گِرد خواهم آورد».
205. امام باقر علیه السلام ـ در بیان اوصاف پیروان اهل بیت علیهم السلام ـ: آنان، دژهایى استوارند، با سینه هایى امانتدار و خِرَدهایى سنگین. نه افشاگر و راز فاش کن هستند، نه خشن و ریاکار. پارسایانِ شب اند و شیرانِ روز.
