زمان مطالعه: < 1 دقیقه
نوفل بن خُوَیلِد بن اسد بن عبد العزّى بن قُصَى، از سرسخت‌ترین دشمنان پیامبر خدا بود. قریش، او را بزرگ مى‌دانستند و او را فرمان مى‌بُردند. وى در بدر، شرکت کرد. پیامبر صلى الله علیه و آله او را نفرین کرد که در متن، آمده است. او به دستِ على بن ابى طالب علیه السلام در حال شرک، کشته شد. امام علیه السلام بر نوفل ضربتى زد و پایش را قطع کرد. نوفل گفت: تو را به حقّ خویشاوندى سوگند مى‌دهم! على علیه السلام فرمود: «خداوند، هر گونه خویشاوندى نَسَبى و سببى را قطع کرد، مگر آن که پیرو محمّد صلى الله علیه و آله باشد» . آن گاه، ضربتى دیگر، فرود آورد و نوفل، جان داد.
ر. ک: المغازى، واقدى: ص 114، العثمانیة: ص 312.
