287. پیامبر خدا صلی الله علیه وآله: خداوند پُرشکوه و عظمت، به عیسى علیه السلام وحى فرمود که: «در کار من بکوش و رهایش مکن. من، تو را بدون پدر آفریدم تا نشانه اى براى جهانیان باشى. به آنان (مردم) بگو که به من و به فرستاده ی من، آن پیامبر اُمّى که نسلش از بانویى خجسته (فاطمه ی زهرا علیهاالسلام) است و با مادر تو در بهشت است، ایمان آورند. طوبا، از آنِ کسى که سخن او را بشنود و زمانش را دریابد و روزگارش را ببیند!».
عیسى علیه السلام گفت: اى پروردگار من! طوبا چیست؟
فرمود: «درختى است در بهشت که در پاى آن، چشمه اى است و هر که جرعه اى (/ یک بار) از آن چشمه بنوشد، دیگر هرگز تشنه نمى شود».
عیسى علیه السلام گفت: اى پروردگار من! جرعه اى (/ یک بار) از آن به من بنوشان.
فرمود: «هرگز، اى عیسى! آن چشمه بر پیامبران، حرام است تا آن گاه که آن پیامبر از آن بنوشد. آن بهشت نیز بر امّت ها حرام است تا آن گاه که امّت آن پیامبر به آن درآیند».
288. پیامبر خدا صلی الله علیه وآله: هر آینه بهشت، بر پیامبران حرام است، تا آن گاه که من به آن درآیم و بر امّت ها نیز حرام است، تا آن گاه که امّت من به آن درآیند.
