6 / 1
هَوانُ النَّفسِ
4773.رسول اللّه صلى الله علیه و آله : لا یَکذِبُ الکاذِبُ إلّا مِن مَهانَةِ نَفسِهِ . (1)
6 / 2
البُخل
4774.رسول اللّه صلى الله علیه و آله : یَقولُ اللّه ُ تَعالى : أیُّما عَبدٍ خَلَقتُهُ فَهَدَیتُهُ إلَى الإِیمانِ وحَسَّنتُ خُلُقَهُ ولَم أبتَلِهِ بِالبُخلِ فَإِنّی اُریدُ بِهِ خَیرا . (2)
6 / 3
الحِرمانُ مِنَ الرِّفقِ
4775.رسول اللّه صلى الله علیه و آله : إنَّ فِی الرِّفقِ الزِّیادَةَ وَالبَرَکَةَ ، ومَن یُحرَمِ الرِّفقَ یُحرَمِ الخَیرَ . (3)
6 / 1
فرومایگى
4773.پیامبر خدا صلى الله علیه و آله : دروغگو دروغ نمى گوید ، مگر به سبب فرومایگىِ خویش .
6 / 2
بُخل
4774.پیامبر خدا صلى الله علیه و آله : خداوند متعال مى فرماید: «هر بنده اى را که آفریده ام و او را به ایمان ره نمون شده ام و اخلاقش را نیکو ساخته ام و او را گرفتار بخل نکرده ام ، درباره اش اراده نیکى داشته ام» .
6 / 3
محرومیّت از مدارا
4775.پیامبر خدا صلى الله علیه و آله : افزونى و برکت، در مُداراست و هر کس از مدارا محروم باشد، از خیر محروم شده است .
4776.عنه صلى الله علیه و آله : ثَلاثٌ مَن لَم یَکُنَّ فیهِ لَم یَتِمَّ لَهُ عَمَلٌ : وَرَعٌ یَحجُزُهُ عَن مَعاصِی اللّه ِ ، وخُلُقٌ یُداری بِهِ النّاسَ ، وحِلمٌ یَرُدُّ بِهِ جَهلَ الجاهِلِ . (4)
4777.عنه صلى الله علیه و آله : الرِّفقُ یُمنٌ ، وَالخُرقُ شُؤمٌ . (5)
4776.پیامبر خدا صلى الله علیه و آله : سه چیز است که در هر کس نباشد ، هیچ کارِ او به سامان نمى رسد: پرهیزگارى که او را از معصیت هاى خدا باز دارد ، اخلاقى که با آن با مردم مدارا کند ، و حِلمى که نادانىِ جاهل را با آن دفع نماید .
4777.پیامبر خدا صلى الله علیه و آله : مدارا ، خُجستگى است و خشونت ، شومى !
1) الاختصاص : ص 232 ، بحار الأنوار : ج 72 ص 262 ح 45 ؛ الفردوس : ج 5 ص 157 ح 7804 عن أنس.
2) الأمالی للطوسی : ص 24 ح 29 عن برید بن معاویة العجلی عن الإمام الباقر عن آبائه علیهم السلام ، بحار الأنوار : ج 71 ص 351 ح 4.
3) الکافی : ج 2 ص 119 ح 7 ، بحار الأنوار : ج 75 ص 60 ح 26 ؛ صحیح مسلم : ج 4 ص 2003 ح 74 عن جریر بن عبد اللّه.
4) الکافی : ج 2 ص 116 ح 1 عن السکونی عن الإمام الصادق علیه السلام ، بحار الأنوار : ج 70 ص 305 ح 21.
5) الکافی : ج 2 ص 119 ح 4 عن معاذ بن مسلم عن الإمام الصادق علیه السلام ، بحار الأنوار : ج 1 ص 151 ح 30 ؛ المعجم الأوسط : ج 4 ص 242 ح 4087 عن عبد اللّه بن مسعود.
