فصل چهل و ششم، ویژه ره‌نمودهاى پیامبر خدا درباره مهاجرت از سرزمین‌ها و
مکان‌هایى است که در آنها آموزش معارف دینى و عمل به آنها براى مسلمانان مقدور نیست، همچنین توسعه مفهومى «هجرت» به دورى از کارهاى ناشایسته، و تبیین باارزش‌ترین مهاجرت‌ها.
اکنون پس از گلگشتى روح‌پرور در بوستان حکمت نبوى، به فرجام سخن، نزدیک مى‌شویم و پس از گشتى دل‌پذیر با زورقى از تأمّل و در نگریستن در دریاى آموزه‌هاى والاى رسول اللّه صلى الله علیه و آله در آستانه ساحل، قرار مى‌گیریم. پس، خداوندِ بنده‌نواز و کارساز را از بُنِ جان و ژرفاىِ دل، سپاس مى‌گوییم که این توفیق را رفیق ساخت و ما را به بهره‌ورى از این حقایق والا نواخت.
اکنون بیفزایم که بهره‌مندى از این فخر فاخر را وامدار دانشور ارجمند جناب آقاى محمّد محمّدى رى‌شهرى چهره نامدار، سختکوش و مخلص ساحت، تبیین، تبلیغ، پاسدارى و نشر معارف وَلَوى هستم، که تحلیل و گزارش درونْ‌مایه این مجموعه را به این بنده وانهادند و بدین‌سان، زمینه این گلگشت و تفرّج را برایم فراهم ساختند. نیک‌اندیشى آن بزرگوار را درباره این بنده مى‌ستایم و از خداوند سبحان، توفیق مستمرّ ایشان را در جهت نشر حقایق آفتابگون مکتب آل اللّه، خواهانم.
راستى را، روزهاى تفرّج در این بوستان زیبا و شورانگیز و برگرفتن دسته‌گل‌هاى دماغ‌پرور، از بهترین و سودمندترین لحظات زندگى من بود که بدان، سر خوشم و مى‌بالم!
و سخن فرجامین که آخرین سخن نخواهد بود این‌که براى پیروانِ آن پیامبرِ آگاهى، آزادى، شرف، رادى و کرامت، توفیق فهمِ معارف دریاوار و آموزه‌هاى آفتابگون آن بزرگوار، و آن گاه، عزمِ عمل و تحقّق عینى بخشیدن به آنها را در صحنه زندگى از خداوند متعال، خواستارم.
واللّه من وراء القصد
محمّد على مهدوى‌راد
