2 / 1
الغیب
(الذین یؤمنون بالغیب و یقیمون الصلوة و مما رزقناهم ینفقون).(1).
2 / 2
الله و ملائکته و کتبه و رسله
الکتاب
(ما کان الله لیذر المؤمنین علی ما أنتم علیه حتی یمیز الخبیث من الطیب و ما کان الله لیطلعکم علی الغیب و لکن الله یجتبی من رسله من یشاء فأمنوا بالله و رسله و ان تؤمنوا و تتقوا فلکم أجر عظیم).(2).
(قولوا ءامنا بالله و ما أنزل الینا و ما أنزل الی ابراهیم و اسمعیل و اسحاق و یعقوب والأسباط و ما أوتی موسی و عیسی و ما أوتی النبیون من ربهم لا نفرق بین أحد منهم و نحن له مسلمون).(3).
2 / 1
غیب
(آنان که به غیب، ایمان می آورند و نماز را بر پا می دارند و از آنچه به ایشان روزی داده ایم، انفاق می کنند).
2 / 2
خدا و فرشتگان و کتاب ها و پیامبرانش
قرآن
(خدا بر آن نیست که مؤمنان را به این [حالی] که شما بر آن هستید، واگذارد، تا آن که پلید را از پاک جدا کند. و خدا بر آن نیست که شما را از غیب آگاه گرداند؛ ولی خدا از میان فرستادگانش هر که را بخواهد، بر می گزیند. پس، به خدا و پیامبرانش ایمان بیاورید؛ و اگر بگروید و پرهیزگاری کنید، برای شما پاداشی بزرگ خواهد بود).
(بگویید: «ما به خدا، و به آنچه بر ما نازل شده، و به آنچه بر ابراهیم و اسماعیل و اسحاق و یعقوب و اسباط نازل آمده، و به آنچه به موسی و عیسی داده شده، و به آنچه به همه ی پیامبران از سوی پروردگارشان داده شده، ایمان آورده ایم؛ میان هیچ یک از ایشان فرق نمی گذاریم؛ و در برابر او تسلیم هستیم»).
(قل ءامنا بالله وما أنزل علینا و ما أنزل علی ابراهیم و اسمعیل و اسحاق و یعقوب والأسباط و ما أوتی موسی و عیسی والنبیون من ربهم لا نفرق بین أحد منهم و نحن له مسلمون).(4).
(فلذلک فادع و استقم کما أمرت و لا تتبع أهواءهم و قل ءامنت بما أنزل الله من کتاب و أمرت لأعدل بینکم الله ربنا و ربکم لنا أعملنا و لکم أعمالکم لا حجة بیننا و بینکم الله یجمع بیننا و الیه المصیر).(5).
(ءامن الرسول بما أنزل الیه من ربه والمؤمنون کل ءامن بالله و ملائکته و کتبه و رسله لا نفرق بین أحد من رسله و قالا سمعنا و أطعنا غفرانک ربنا و الیک المصیر)(6).
(یأهل الکتب لا تغلوا فی دینکم و لا تقولوا علی الله الا الحق انما المسیح عیسی ابن مریم رسول الله و کلمته ألقئها الی مریم و روح منه فامنوا بالله و رسله و لا تقولوا ثلثة انتهوا خیرا لکم انما الله اله وحد سبحنه أن یکون له ولد له ما فی السموات و ما فی الأرض و کفی بالله وکیلا).(7).
الحدیث
873. رسول الله صلی الله علیه و آله: أوثق العری الایمان بالله.(8).
874. عنه صلی الله علیه و آله: الایمان ثلاثة….: من آمن بالله العظیم، و صدق المرسلین أولهم و آخرهم، و علم أنه مبعوث.(9).
(بگو: «به خدا و آنچه بر ما نازل شده، و آنچه بر ابراهیم و اسماعیل و اسحاق و یعقوب و اسباط نازل گردیده، و آنچه به موسی و عیسی و انبیای [دیگر] از جانب پروردگارشان داده شده، گرویدیم؛ [و] میان هیچ یک از آنان فرق نمی گذاریم؛ و ما او را فرمان برداریم»).
(بنابراین به دعوت پرداز و همان گونه که مأموری، ایستادگی کن و از هوس های آنان، پیروی مکن و بگو: «به هر کتابی که خدا نازل کرده است، ایمان آوردم و مأمور شدم که میان شما عدالت کنم. خدا، پروردگار ما و پروردگار شماست. اعمال ما از آن ما و اعمال شما از آن شماست. میان ما و شما خصومتی نیست. خدا میان ما را جمع می کند، و فرجام به سوی اوست»).
(پیامبر [خدا] بدانچه از جانب پروردگارش بر او نازل شده، ایمان آورده است؛ و مؤمنان، همگی به خدا و فرشتگان و کتاب ها و فرستادگانش ایمان آورده اند [و گفتند:] میان هیچ یک از فرستادگانش فرق نمی گذاریم و گفتند: «شنیدیم و گردن نهادیم. پروردگارا! آمرزش تو را [خواستاریم] و فرجام به سوی توست»).
(ای اهل کتاب! در دین خود غلو مکنید، و درباره ی خدا جز [سخن] درست مگویید. مسیح، عیسی بن مریم، فقط پیامبر خدا و کلمه ی اوست که آن را به سوی مریم افکنده، و روحی از جانب اوست. پس به خدا و پیامبرانش ایمان بیاورید و نگویید: «[خدا] سه گانه است». باز ایستید که برای شما بهتر است. خدا، فقط معبودی یگانه است. منزه از آن است که برای او فرزندی باشد. آنچه در آسمان ها و آنچه در زمین است، از آن اوست؛ و خداوند، بس کارساز است).
حدیث
873. پیامبر خدا صلی الله علیه و آله: محکم ترین دستگیره ها ایمان به خداست.
874. پیامبر خدا صلی الله علیه و آله: ایمان، سه تاست…: کسیکه ب خدای بزرگ ایمان آورد (توحید) و پیامبران را، از نخستین آنان تا آخرینشان، تصدیق کند (نبوت) و بداند که برانگیخته خواهد شد (معاد).
2 / 3
الاخرة
(والذین یؤمنون بما أنزل الیک و ما أنزل من قبلک و بالأخرة هم یوقنون).(10).
(ان الذین ءامنوا و الذین هادوا و النصری و الصبین من ءامن بالله الیوم الأخر و عمل صالحا فلهم أجرهم عند ربهم و لا خوف علیهم و لا هم یحزنون).(11).
2 / 4
خاتمه الانبیاء و ما انزل الیه
الکتاب
(فأمنوا بالله و رسولهو النور الذی أنزلنا والله بما تعملون خبیر).(12).
(لکن الرسخون فی العلم منهم والمؤمنون یؤمنون بما أنزل الیک و ما أنزل من قبلک).(13).
(الذین یتبعون الرسول النبی الأمی الذی یجدونه مکتوبا عندهم فی التوراة والأنجیل یأمرهم بالمعروف و ینهاهم عن المنکر و یحل لهم الطیبات و یحرم علیهم الخبیث و یضع عنهم اصرهم والأغلل التی کانت علیهم فالذین ءامنوا به و عزروه و نصروه و اتبعوا النور الذی أنزل معه أولئک هم المفلحون- قل یأیها الناس انی رسول الله الیکم جمیعا الذی له ملک السموات والأرض لا اله الا هو یحی و یمیت فأمنوا بالله و رسوله النبی الأمی الذی
2 / 3
آخرت
(و آنان که بدانچه به سوی تو فرود آمده و به آنچه پیش از تو ازل شده است، ایمان می آورند؛ و به آخرت، یقین دارند).
(در حقیقت، کسانی که [به اسلام] ایمان آورده اند، و کسانی که یهودی شده اند، و ترسایان و صائبان، هر کس به خدا و روز بازپسین ایمان داشت و کار شایسته کرد، پس اجرشان را نزد پروردگارشان خواهند داشت؛ و نه بیمی بر آنان است و نه اندوهناک خواهند شد).
2 / 4
آخرین پیامبر و آنچه بر او نازل شد
قرآن
(پس، به خدا و پیمبر او و نوری که فرو فرستادیم، ایمان بیاورید؛ و خدا به آنچه انجام می دهید، آگاه است).
(لیکن از میان آنان، راسخان در دانش و مؤمنان، به آنچه بر تو نازل شده و به آنچه پیش از تو نازل گردیده، ایمان دارند).
(همانان که از این فرستاده، پیامبر درس نخوانده- که [نام] او را نزد خود، در تورات و انجیل نوشته می یابند- پیروی می کنند؛ [همان پیامبری که] آنان را به کار پسندیده، فرمان می دهد و از کار ناپسند، باز می دارد و برای آنان، چیزهای پاکیزه را حلال می کند و چیزهای ناپاک را بر ایشان حرام می گرداند و از [دوش] آنان، قید و بندهایی را که بر ایشان بوده است، بر می دارد. پس کسانی که به او ایمان آوردند و بزرگش داشتند ویاری اش کردند و از نوری که با او نازل شده است، پیروی کردند، آنان، همان رستگاران اند. بگو: «ای مردم! من پیامبر خدا به سوی همه ی شما هستم؛ همان [خدایی] که فرمان روایی آسمان ها و زمین، از آن اوست. هیچ معبودی جز او نیست که زنده می کند و می میراند. پس به خدا و فرستاده ی او- که پیامبر درس نخوانده ای است که به خدا و کلمات او ایمان دارد- بگروید و از او پیروی کنید،
یؤمن بالله و کلماته و اتبعوه لعلکم تهتدون).(14).
راجع: النساء: 136 و 170، التوبة: 86، الأحقاف: 31، الحدید: 9- 38 .
الحدیث
875. رسول الله صلی الله علیه و آله: لا یؤمن بلله من لم یؤمن بی.(15).
876. عنه صلی الله علیه و آله: ان موسی لو أدرکنی ثم لم یؤمن بی و بنبوتی ما نفعه ایمانه شیئا و لا نفعته النبوة.(16).
877. عنه صلی الله علیه و آله: ما آمن بالله من لم یؤمن بی، و لم یؤمن بی من لم یتول- أو قال: لم یحب علیا.(17).
2 / 5
جوامع ما یجب الایمان به
الکتاب
(ذلک الکتب لا ریب فیه هدی للمتقین- الذین یؤمنون بالغیب و یقیمون الصلوة و مما رزقنهم ینفقون- والذین یؤمنون بما أنزل الیک و ما أنزل من قبلکو بالأخرة هم یوقنون).(18).
(ءامن الرسول بما أنزل الیه من ربه والمؤمنون کل ءامن بالله و ملئکته و کتبه و رسله
امید که هدایت شوید».
ر.ک: نساءک آیه ی 136- 170، توبه: آیه ی 86، احقاف: آیه ی 31، حدید: آیه ی 7- 28.
حدیث
875. پیامبر خدا صلی الله علیه و آله: به خدا ایمان ندارد کسی که به من، ایمان نیاورد.
876. پیامبر خدا صلی الله علیه و آله: اگر موسی علیه السلام در زمان من می بود و به من و به پیامبری من ایمان نمی آورد، نه ایمانش [به خدا] کمترین نفعی برایش داشت و نه پیامبری[اش] فایده ای داشت.
877. پیامبر خدا صلی الله علیه و آله: به خدا ایمان نیاورده است کسی که به من ایمان نیاورده باشد، و به من ایمان نیاورده است کسی که ولایت) / محبت) علی را نداشته باشد.
2 / 5
کلیات آنچه باید به آن، ایمان آورد
قرآن
(این است کتابی که در [حقانیت] آن، هیچ تردیدی نیست، [و] مایه ی هدایت تقواپیشگان است؛ آنان که به غیب ایمان می آورند و نماز را بر پا می دارند واز آنچه به ایشان روزی داده ایم، انفاق می کنند؛ و آنان که بدانچه به سوی تو فرود آمده و به آنچه پیش از تو نازل شده است، ایمان می آورند و به آخرت، یقین دارند).
(پیامبر [خدا] بدانچه از جانب پروردگارش بر او نازل شده است، ایمان آورده است؛ و مؤمنان، همگی، به خدا و فرشتگان و کتاب ها و فرستادگانش ایمان آورده اند [و گفتند]:
لا نفرق بین أحد من رسله و قالوا سمعنا و أطعنا غفرانک ربنا و الیک المصیر).(19).
(قولوا ءامنا بالله و ما أنزل الینا و ما أنزل الی ابراهیم و اسمعیل و اسحاق و یعقوب و الأسباط و ما أوتی موسی و عیسی و ما أوتی النبیون من ربهم لا نفرق بین أحد منهم و نحن له مسلمون).(20).
(قل امنا بالله و ما أنزل علینا و ما أنزل علی [ابراهیم] و اسمعیل و اسحق و یعقوب والأسباط و ما أوتی موسی و عیسی و النبیون من ربهم لا نفرق بین أحد منهم و نحن له مسلمون).(4).
(ان الذین ءامنوا و الذین هادوا والصبون و النصری من ءامن بالله والیوم الأخر و عمل صالحا فلا خوف علیهم و لا هم یحزنون).(21).
(یأیها الذین ءامنوا ءامنوا بالله و رسوله والکتاب الذی نزل علی رسوله و الکتب الذی أنزل من قبل و من یکفر بالله و ملائکته کتبه و رسله والیوم الأخر فقد ضل ضلالا بعیدا).(22).
(لکن الراسخون فی العلم منهم و المؤمنون یؤمنون بما أنزل الیک و ما أنزل من قبلک والمقیمین الصلوة والمؤتون الزکوة والمؤمنون بالله والیوم الأخر أولئک سنؤتیهم أجرا عظیما- انا أوحینا الیک کما أوحینا الی نوح والنبیین من بعده و أوحینا الی ابراهیم و اسمعیل و اسحاق و یعوب و الأسباط و عیسی و أیوب و یونس و هرون و سلیمن و ءاتینا داود زبورا).(23).
(و هذا کتاب أنزلناه مبارک مصدق الذی بین یدیه و لتنذر أم القری و من حولها والذین
«میان هیچ یک از فرستادگانش، فرق نمی گذاریم» و گفتند: «شنیدیم و گردن نهادیم، پروردگارا! آمرزش تو را [خواستاریم] و فرجام به سوی توست»).
(بگویید: «ما به خدا، و به آنچه به سوی ما نازل شده، و به آنچه بر ابراهیم و اسحاق و یعقوب و اسباط نازل آمده، و به آنچه به موسی و عیسی داده شده، و به آنچه به همه ی پیامبران از سوی پروردگارشان داده شده، ایمان آورده ایم. میان هیچ یک از ایشان فرق نمی گذاریم و در برابر او تسلیم هستیم»).
(بگو: «به خدا و آنچه بر ما نازل شده، و آنچه بر ابراهیم و اسماعیل و اسحاق و یعقوب و اسباط نازل گردیده، وآنچه به موسی وعیسی و انبیای [دیگر] از جانب پروردگارشان داده شده، گرویدیم؛ [و] میان هیچ یک از آنان فرق نمی گذاریم؛ وما او را فرمان برداریم).
(کسانی که ایمان آورده اند و کسانی که یهودی و صابئی و مسیحی اند، هر کس به خدا و روز بازپسین ایمان آورد و کار نیکو کند، پس نه بیمی بر ایشان است، و نه اندوهگین خواهند شد).
(ای کسانی که ایمان آورده اید! به خدا و پیامبر او و کتابی که بر پیامبرش فرو فرستاد و به کتاب هایی که قبلا نازل کرده، بگروید. و هر کس به خدا و فرستگان او و کتاب ها و پیامبرانش و روز بازپسین کفر ورزد، در حقیقت، دچار گمراهی دور و درازی شده است).
(لیکن از میان آنان، راسخان در دانش و مؤمنان، به آنچه بر تو نازل شده و به آنچه پیش از تو نازل گردیده، ایمان دارند. به زودی به نمازگزاران و زکات دهندگان و ایمان آورندگان به خدا و روز بازپسین، پاداشی بزرگ خواهیم داد. ما همچنان که به نوح و پیامبران بعد از او، وحی کردیم، به تو [نیز] وحی کردیم و به ابراهیم و اسماعیل و اسحاق و یعقوب و اسباط و عیسی و ایوب و یونس و هارون و سلیمان [نیز] وحی کردیم، و به داوود، زبور را بخشیدیم).
(و این، خجسته کتابی است که ما آن را فرو فرستادیم [و] کتاب هایی را که پیش از آن آمده، تصدیق می کند. و برای این که [مردم] ام القری (مکه) و کسانی را که پیرامون آن اند،
یؤمنون بالأخرة یؤمنون به وهم علی صلاتهم یحافظون).(24).
(فلذلک فادع و استقم کما أمرت و لا تتبع أهواءهم و قل ءامنت بما أنزل الله من کتاب و أمرت لأعدل بینکم الله ربنا و ربکم لنا أعملنا و لکم أعملکم لا حجة بیننا و بینکم الله یجمع بیننا و الیه المصیر).(5).
(والذین هم بآیات ربهم یؤمنون).(25).
(و اذا جاءک الذین یؤمنون بأیتنا فقل سلام علیکم کتب ربکم علی نفسه الرحمة أنه من عمل منکم سوء ابجهلة ثم تاب من بعده و أصلح فأنه غفور رحیم).(26).
الحدیث
878. رسول الله صلی الله علیه و آله- فی جواب من سأله عن علامة الایمان-: أما علامة الایمان فأربعة، الاقرار بتوحید الله، والایمان به، والایمان بکتبه، والایمان برسله.(27).
879. عنه صلی الله علیه و آله: … بخ بخ لخمس من لقی الله مستیقنا بهن دخل الجنة: یؤمن بالله، والیوم الآخر، و بالجنة، والنار، و البعث بعد الموت والحساب.(28).
880. عنه صلی الله علیه و آله: لا یؤمن عبد حتی یؤمن بأربعة: حتی یشهد أن لا اله الا الله وحده لا شریک له، و أنی رسول الله بعثنی بالحق، و حتی یؤمن بالبعث بعد الموت، و حتی یؤمن بالقدر.(29).
هشدار دهی. و کسانی که به آخرت ایمان می آورند، و به آن [قرآن نیز] ایمان می آورند؛ و آنان بر نمازهای خود، مراقبت می کنند).
(بنابراین، به دعوت بپرداز و همان گونه که مأموری، ایستادگی کن و از هوس های آنان، پیروی مکن و بگو: «به هر کتابی که خدا نازل کرده است، ایمان آوردم و مأمور شدم که میان شما عدالت کنم. خدا، پرودگار ما و پرودگار شماست. اعمال ما از آن ما، و اعمال شما از آن شماست. میان ما و شما خصومتی نیست. خدا، میان ما را جمع می کند؛ و فرجام به سوی اوست).
(کسانی که به آیات پروردگارشان ایمان دارند).
(و چون کسانی که به آیات ما ایمان دارند، نزد تو آیند، بگو: «درود بر شما! پروردگارتان رحمت را بر خود مقرر کرده که هر کس از شما به نادانی، کار بدی کند و آن گاه به توبه و صلاح آید، پس وی آمرزنده ی مهربان است»).
حدیث
878. پیامبر خدا صلی الله علیه و آله- در پاسخ شخصی که از وی درباره ی نشانه ی ایمان پرسید-: نشانه ی ایمان، چهارتاست: اقرار به یگانگی خدا، باور داشتن او، باور داشتن کتاب های او، و باور داشتن فرستادگان اوو
879. پیامبر خدا صلی الله علیه و آله:… به به از پنج چیز که هر کس با یقین بدانها خدای را دیدار کند، به بهشت می رود: ایمان به خدا، به روز واپسین، به بهشت، به دوزخ، به زنده شدن پس از مرگ، و به حسابرسی.
880. پیامبر خدا صلی الله علیه و آله: بنده ی مؤمن نباشد، مگر آن گاه که به چهار چیز ایمان داشته باشد: شهادت دهد که معبودی جز خدای یگانه و بی انباز نیست، و این که من فرستاده ی خدایم و مرا به حق برانگیخته است، به زنده شدن پس از مرگ ایمان داشته باشد، و به تقدیر ایمان داشته باشد.
881. عنه صلی الله علیه و آله: لم یؤمن عبد حتی یؤمن بأربع: یؤمن بالله، و أن الله بعثنی بالحق، وی ؤمن بالبعث بعد الموت، و یؤمن بالقدر خیره و شره.(30).
882. عنه صلی الله علیه و آله: الایمان أن تؤمن بالله و ملائکته و کتبه و رسله، و تؤمن بالجنة والنار والمیزان، و تؤمن بالبعث بعد الموت، و تؤمن بالقدر خیره و شره.(31).
883. عنه صلی الله علیه و آله: الایمان أن تؤمن بالله و ملائکته و کتبه و رسله والیوم الآخر، و تؤمن بالقدر خیره و شره.(32).
884. الامام الصادق علیه السلام: لما کانت اللیلة التی دصیب حمزة فی یومها دعاه رسول الله صلی الله علیه و آله فقال: یا حمزة یا عم رسول الله، یوشک أن تغیب غیبة بعیدة، فما تقول لو وردت علی الله تبارک و تعالی و سألک عن شرائع الاسلام و شروط الایمان؟
فبکی حمزة و قال: بأبی أنت و أمی أرشدنی و فهمنی، فقال: یا حمزة تشهد أن لا اله الا الله مخلصا، و أنی رسول الله بعثنی بالحق.
فقال حمزة: شهدت.
قال: و أن الجنة حق، و أن النار حق، و أن الساعة آتیة لا ریب فیها، والصراط حق، والمیزان حق، (من یعمل مثقال ذرة خیرا یره- و من یعمل مثقال ذرة شرا یره)(33) و (فریق فی الجنة و فریق فی السعیر)(34) و أن علیا أمیرالمؤمنین.
قال حمزة: شهدت و أقررت و آمنت و صدقت.(35).
881. پیامبر خدا صلی الله علیه و آله: هیچ بنده ای ایمان نیاورده، تا آن گاه که به چهار چیز ایمان آورد: به خدا ایمان آورد، و به این که خداوند مرا به حق مبعوث کرده است، و به رستاخیز پس از مرگ ایمان آورد و به تقدیر، چه خوب و چه بد، ایمان آورد.
882. پیامبر خدا صلی الله علیه و آله: ایمان، آن است که به خدا و فرشتگان او و کتاب ها و پیامبرانش ایمان آوری، به بهشت و دوزخ و ترازو (حسابرسی کارها) ایمان آوری، به رستاخیز پس از مرگ ایمان آوری، و به سرنوشت، چه نیک و چه بد، ایمان آوری.
883. پیامبر خدا صلی الله علیه و آله: ایمان، آن است که به خدا و فرشتگان او و کتاب ها و فرستادگانش و به آخرت، ایمان آوری و به تقدیر، چه نیک و چه بد، مؤمن باشی.
884. امام صادق علیه السلام: در شب آن روزی که حمزه به شهادت رسید، پیامبر خدا، او را فرا خواندو فرمود: «ای حمزه، ای عموی پیامبر خدا! زودا که تو از میان ما بروی. پس اگر بر خداوند- تبارک و تعالی- درآمدی و از تو درباره ی باورهای اسلام و شروط ایمان پرسید، چه می گویی؟».
حمزه گریست و گفت: پدر و مادرم به فدایت! مرا راه نمایی کن و به من تعلیم ده.
پیامبر صلی الله علیه و آله فرمود: «ای حمزه! از سر اخلاص، گواهی می دهی که معبودی جز خدای یگانه نیست، و من فرستاده ی خدایم و مرا به حق فرستاده است».
حمزه گفت: گواهی می دهم.
پیامبر صلی الله علیه و آله فرمود: «و گواهی می دهی که بهشت راست است، دوزخ راست است، قیامت آمدنی است و تردیدی در آن نیست، صراط راست است، ترازو راست است و (هر کس به اندازه ی ذره ای کار نیک کند، آن را می بیند و هر کس به اندازه ی ذره ای کار بد کند، آن را می بیند) و (گروهی در بهشت اند و گروهی در دوزخ)، و این که علی، امیرمؤمنان است».
حمزه گفت: [به همه ی اینها] گواهی می دهم واقرار می کنم و ایمان دارم و تصدیق می کنم.
1) البقره: 3.
2) آل عمران: 179.
3) البقره: 136.
4) آل عمران: 84.
5) الشوری: 15.
6) البقره: 285.
7) النساء: 171.
8) کتاب من لا یحضره الفقیه: ج 4 ص 40 ح 5868 عن أبی الصباح الکنانی عن الامام الصادق علیه السلام، بحارالأنوار: ج 77 ص 114 ح 8.
9) حلیة الأولیاء: ج 2 ص 193 عن أبی هریرة.
10) البقرة: 4.
11) البقرة: 62.
12) التغابن: 8.
13) النساء: 162.
14) الأعراف: 157 و 158.
15) مسند ابن حنبل: ج 5 ص 593 ح 16651 و ج 9 ص 72 ح 23296 کلاهما عن عبدالرحمن بن حویطب عن جدته.
16) الأمالی للصدوق: ص 287 ح 320 عن معمر بن راشد عن الامام الصادق علیه السلام، بحارالأنوار: ج 16 ص 366 ح 72.
17) الأمالی للطوسی: ص 629 ح 1294 عن أبی سعید، بحارالأنوار: ج 39 ص 197 ح 7.
18) البقرة: 2- 4.
19) البقرة: 285.
20) البقرة: 136.
21) المائدة: 69.
22) النساء: 136.
23) النساء: 162 و 163.
24) الأنعام: 92.
25) المؤمنون: 58.
26) الأنعام: 54.
27) تحف العقول: ص 19، بحارالأنوار: ج 1 ص 119 ح 11.
28) مسند ابن حنبل: ج 5 ص 320 ح 15662 و ج 6 ص 311 ح 18098.
29) الخصال: ص 198 ح 8 عن ربعی بن خراش عن الامام علی علیه السلام، بحارالأنوار: ج 68 ص 270 ح 25؛ سنن الترمذی: ج 4 ص 452 ح 2145 عن ربعی بن خراش عن الامام علی علیه السلام عنه صلی الله علیه و آله.
30) مسند ابن حنبل: ج 1 ص 281 ح 1112 عن الامام علی علیه السلام.
31) شعب الایمان: ج 1 ص 257 ح 278 عن عمر.
32) صحیح مسلم: ج 1 ص 37 ح 1 عن عمر.
33) الزلزلة: 7 و 8.
34) الشوری: 7.
35) طرف من الأنباء والمناقب: ص 125 عن عیسی بن المستفاد عن الامام الکاظم علیه السلام، بحارالأنوار: 22 ص 279 ح 32 و ج 68 ص 395 ح 41.
