عصمت اهل بیت علیهم السلام

خداوند متعال، خود، عصمت قرآن و مصون بودن آن از هر گونه خطا را تضمین کرده است، چنان که مى فرماید:

«إِنَّا نَحْنُ نَزَّلْنَا الذِّکْرَ وَ إِنَّا لَهُ لَحَافِظُونَ.(1)

بى تردید، ما ذکر (قرآن) را فرو فرستادیم و قطعاً ما نگهبان آنیم».

نیز تأکید مى فرماید:

«لَا یَأْتِیهِ الْبَاطِلُ مِن بَیْنِ یَدَیْهِ وَ لَا مِنْ خَلْفِهِ تَنزِیلٌ مِّنْ حَکِیمٍ حَمِیدٍ.(2)

باطل، از پیش رو و از پشت سر آن، به سویش نمى آید. وحى[نامه اى]است از حکیمى ستوده».

پیام روشن «همتایىِ اهل بیت با قرآن» در حدیث ثقلین، عصمت اهل بیت علیهم السلام است؛ زیرا:

اوّلاً، فرمان پیامبر صلى الله علیه و آله در باره تمسّک به «اهل بیت» در کنار «قرآن»، به معناى وجوب اطاعت از آنان است و اگر اهل بیت مانند قرآن، مصون از خطا نباشند، وجوب فرمانبرى از آنان غیر قابل توجیه است.

امام على علیه السلام در تبیین این برهان و در باره ی وجوب اطاعت از اولو الامر مى فرماید:

إنَّما أمَرَ بِطاعَةِ أولى الأمرِ(3) لأنَّهُم مَعصومونَ مُطَهَّرونَ، لا یَأمُرونَ بِمَعصِیَتِهِ.(4)

خداوند به فرمانبرى از اولو الأمر دستور داده است، به این جهت که آنان [از گناه و خطا]مبرّا و پاک اند و به گناه، دستور نمى دهند.

ثانیاً، عدم مصونیت اهل بیت علیهم السلام از خطا، پیوستگى آنان با قرآن را مخدوش مى سازد، در حالى که حدیث ثقلین، با صراحت، پیوستگى و جداناپذیرى قرآن و اهل بیت را اعلام نموده است. شیخ مفید، در این باره مى گوید:

این، موجب پاکى آنان از گناه و مانع از دچار شدن آنها به غفلت و فراموشى است؛ زیرا اگر از آنها، نافرمانى سر بزند و یا در احکام، سهو کنند، از قرآن، در چیزى که برهان، آن را اثبات کرده است(عصمت)، جدا شده اند.(5)

بنا بر این، حدیث ثقلین، دلیل دیگرى است بر عصمت اهل بیت و مصونیت آنان از گناه و اشتباه در کنار آیه تطهیر و احادیثى که در تبیین طهارت اهل بیت علیهم السلام، صادر شده اند.(6)

1) حجر: آیه 9.

2) فصّلت: آیه 42.

3) اشاره است به آیه ی «أَطِیعُواْ اللَّهَ وَأَطِیعُواْ الرَّسُولَ وَأُوْلِى الْأَمْرِ مِنکُمْ» (نساء: آیه 59).

4) الخصال: ص 139 ح 158، علل الشرائع: ص 123 ح 1.

5) المسائل الجارودیّة: ص 42.

6) ر. ک: ص 405 (اهل بیت علیهم السلام / فصل سوم / مهم ترین ویژگى هاى اهل بیت علیهم السلام / پاکى).