501. پیامبر خدا صلى الله علیه و آله: ایمان، خویشتندارى است؛ خویشتندارى از حرام ها، خویشتندارى از طمع ها.
502. پیامبر خدا صلى الله علیه و آله: [صاحبِ] ایمان، ترسان است.(1)
503. امام على علیه السلام: مؤمن، خویشتندار و قانع و وارسته و پارساست.
504. امام على علیه السلام: مؤمن در هنگام توانگرى، خویشتندار است و از دنیا وارسته.
1) سیّد رضى رحمه الله در ذیل این حدیث مى گوید: در این سخن، مَجاز به کار رفته است؛ زیرا یک کلمه ی آن محذوف و مقدّر است. گویا پیامبر خدا فرموده است: «صاحب ایمان، ترسان است»، چنان که عرب مى گوید: «الباب لئیم؛ در، فرومایه است»؛ یعنى کسى که درِ خانه اش به روى میهمانان بسته است. مراد، این است که شخص باایمان، به سبب ایمان و یقینى که دارد، از دست زدن به گناه و معصیت مى ترسد و مانند انسان منحرف و گم راه و مُنحط، بى محابا مرتکب گناه نمى شود. [در لسان العرب، ذیل این حدیث آمده است: «هَیوب»، فَعول به معناى مفعول است، یعنى مردم از اهل ایمان مى ترسند؛ چون آنان از خدا، ترس و خوف دارند. و به قولى: فعول به معناى فاعل است، یعنى مؤمن از گناهان و معاصى مى ترسد و از آنها دورى مى کند. ترجمه ی حدیث بر پایه ی شرح سیّد رضى صورت گرفته است.].
