قرآن
«در آن جا [هم] مُطاع [و هم] امین است».
حدیث
204.تفسیر القمّى – به نقل از ابو بصیر -: امام صادق علیه السلام، در باره این سخن خداوند عز و جل:
«نیرومند [که] نزد خداوندگار عرش، بلندجایگاه است»، فرمود: «مقصود، جبرئیل علیه السلام است».
گفتم: مقصود از: «آن جا فرمان رواست و امین» کیست؟
فرمود: «مقصود، پیامبر خداست. در نزد پروردگارش، فرمانش نافذ است و در روز رستاخیز، امین است».
205.پیامبر خدا صلی الله علیه وآله: هان! به خدا سوگند که من، هم در آسمان امین هستم، و هم در زمین.
206.امام على علیه السلام – در سخنرانى اى که طىّ آن، برترى پیامبر گرامى را بیان مى دارد -: او را از برترین رویشگاه ها و ارجمندترین (/ نیرومندترین) ریشه ها برآورد؛ از درختى که پیامبرانِ خود را از آن پدید آورد و امانتدارانش را از آن برگُزید.
207.امام على علیه السلام: خداوند، محمّد صلی الله علیه وآله را فرستاد تا جهانیان را هشدار دهد و امینِ وحى باشد.
208.امام على علیه السلام: گواهى مى دهم که محمّد، بنده برگزیده اوست، و فرستاده منتخب او، و امینِ مورد پسندش. او را به درستى فرستاد تا نوید و بیم دهد، و به اذن او به سویش فرا خوانَد، و چراغى تابان باشد، و او پیام [خدایش] را برساند، و امانت را بگزارد، و امّت را راه نمایى فرمود، و تا واپسین دمِ زندگى، خدا را بندگى و پرستش نمود.
209.امام على علیه السلام – در سخنرانى اى در معرّفى پیامبر خدا صلی الله علیه وآله -: امین وحىِ او بود، و خاتم پیامبرانش، و نوید دهنده به رحمتش، و ترساننده از خشم و کیفرش.
210.امام على علیه السلام – از سخنرانى اى که در آن، پاره اى ویژگى هاى پیامبر صلی الله علیه وآله را بر مى شمارد -: او امین و مورد اعتماد تو بود، و خزانه دار دانشِ نهان تو، و گواه تو در روز جزا، و فرستاده بر حقّ تو، و فرستاده تو به سوى مردمان.
211.امام على علیه السلام – در توصیف پیامبر صلی الله علیه وآله -: او امینِ مورد اعتماد تو بود، و گواه تو در روز جزاست، و برانگیختنش نعمتى بود از جانب تو، و فرستاده بر حقّ تو بود که از سرِ رحمت فرستادى.
212.امام على علیه السلام: هنگامى که پیامبر صلی الله علیه وآله ره سپار هجرت به مدینه شد، به من دستور داد پس از او بمانم تا سپرده هایى را که از مردم نزد او بوده، به صاحبانشان باز گردانم. براى همین خصلتش بود که به او «امین» مى گفتند. من، سه روز ماندم. و آشکار مى گشتم و حتّى یک روز پنهان نشدم. پس از آن، مکّه را ترک گفتم و راه پیامبر خدا را دنبال کردم تا [به مدینه] آمدم.
213.السیرة النبویّة، ابن هشام: قریش، به پیامبر خدا، پیش از آن که بر او وحى فرود آید، «امین» مى گفتند.
214.کشف الغُمّة: یکى از نام هاى پیامبر صلی الله علیه وآله «امین» است که برگرفته از امانت و امانتدارى و خوش قولى است. عرب، پیامبر صلی الله علیه وآله را پیش از مبعوث شدنش، به این نام مى خواندند؛ زیرا در او امانتدارى دیده بودند. هر شخصى که از خُلف وعده و دروغگویىِ او در امان باشى، «امین» است. به همین سبب، از جبرئیل علیه السلام با این وصف یاد شده و خداوند فرموده است: «آن جا فرمان رواست و امین».
