(باز، فرستادگان خود را پیاپى روانه کردیم. هر بار براى [هدایت] امّتى پیامبرش آمد، او را تکذیب کردند. پس [ما امّت هاى سرکش را] یکى پس از دیگرى آوردیم و آنها را مایه ی عبرت [و زبانزد مردم] گردانیدیم. دور باشند [از رحمت خدا] مردمى که ایمان نمى آورند!).
(و اگر تکذیب کنید، قطعاً امّت هاى پیش از شما [هم] تکذیب کردند، و بر پیامبر [خدا]، جز ابلاغ آشکار [وظیفه اى] نیست).
(و اگر تو را تکذیب کنند، قطعاً پیش از آنان، قوم نوح و عاد و ثمود [نیز] به تکذیب پرداختند. و [نیز] قوم ابراهیم و قوم لوط. و [همچنین] اهل مَدیَن. و موسى تکذیب شد. پس کافران را مهلت دادم. سپس، [گریبان] آنها را گرفتم. [بنگر،] عذاب من چگونه بود؟).
(پیش از ایشان، قوم نوح و اصحاب رسّ و ثمود، و عاد و فرعون و برادران لوط، و بیشه نشینان و قوم تُبّع، به تکذیب پرداختند. همگى، فرستادگان [ما] را به دروغ گرفتند و [در نتیجه] تهدید [من]، واجب آمد).
(این سپاهکِ دسته هاى دشمن در آن جا (بَدْر) در هم شکستنى اند. پیش از ایشان، قوم نوح و عاد و فرعونِ صاحب [عمارت و] خرگاه ها تکذیب کردند. و ثمود و قوم لوط و اصحاب اَیکَه [نیز به تکذیب پرداختند]. آنها دسته هاى مخالف بودند. هیچ کدام نبودند که پیامبران [ما] را تکذیب نکنند. پس عقوبت [من بر آنان] سزاوار آمد).
