به متن کامل این زیارت (زیارت «جامعه کبیره») مراجعه کنید که در بیان ویژگى هاى اهل بیت علیهم السلام، جامع ترین سخنان را در بر دارد.(1)
381. امام عسکرى علیه السلام: ما پناهگاهى هستیم براى کسى که به ما پناه آورَد و نورى هستیم براى آن که از ما پرتو طلبد و موجب مصونیت کسى هستیم که از ما پناه جوید. هر که ما را دوست بدارد، در مراتب بالا با ما خواهد بود و هر که از راه ما کج گردد، به سوى آتش ره خواهد برد.
382. امام مهدى علیه السلام – در توصیف اوصیا ـ: خداوند، دین خود را با آنها احیا کرده و نورش را با آنها به کمال رسانده و میان آنها و برادرانشان و پسرعموهاشان و خویشان نزدیک و نزدیک ترشان فرقانى آشکار قرار داده است که با آن، حجّت از آن که حجّت براى او آورده شده و امام از مأموم شناسایى مى شود و این از آن روست که خداوند، آنها را از هر گونه پلشتى مصون داشته و از عیوب، مبرّایشان کرده و از ناپاکى پاکشان گردانده و از در هم شدگى، منزّهشان داشته و آنها را گنجوران علم خود و مخزن حکمتش و جایگاه سرّش قرار داده است.
خداوند، آنها را با دلایل خود، تأیید کرده و اگر چنین نمى بود، مردم همه یک سان بودند و هر کس مدّعى امر [منصوب شدن از سوى]خداوند عز و جلمى شد و دیگر حق از باطل و دانا از نادان شناخته نمى شد.
1) نقد الرجال، ج 3، ص 250، الرقم 77؛ خلاصة الأقوال، ص 98، الرقم 34.
