292. پیامبر خدا صلى الله علیه و آله: ما کسى را که طالب ریاست و یا آزمند بر آن باشد، بر کار خود نمى گماریم.
293. صحیح البخارى- به نقل از ابو موسى-: من و دو نفر دیگر از قومم، خدمت پیامبر صلى الله علیه و آله رسیدیم. یکى از آن دو گفت: اى پیامبر خدا! مرا امیر قرار ده.
آن دیگرى نیز چنین درخواستى کرد. پیامبر صلى الله علیه و آله فرمود: «ما این کار را به کسى که آن را درخواست کند یا آزمند بر آن باشد، نمى سپاریم».
294. سنن أبى داوود- به نقل از ابو برده، از ابو موسى-: با دو نفر خدمت پیامبر صلى الله علیه و آله رفتم. یکى از آن دو، شهادتین گفت و سپس گفت: آمده ایم که در کار خود، از ما کمک بگیرى.(1)
دیگرى نیز سخنى همانند او گفت. پیامبر خدا فرمود: «خیانتکارترینِ شما در نزد ما، کسى است که طالب آن (ریاست) باشد». [منِ] ابو موسى از پیامبر صلى الله علیه و آله پوزش خواست [م] و گفت [م]: من نمى دانستم که این دو، براى چه آمده اند!
و پیامبر صلى الله علیه و آله تا زمانى که از دنیا رفت، از این دو نفر، در کارى کمک نگرفت.
295. صحیح البخارى- به نقل از ابو موسى [اشعرى]-: من به همراه دو مرد اشعرى، به نزد پیامبر صلى الله علیه و آله رفتیم. من گفتم: من نمى دانستم که این دو، براى کارگزار شدن، آمده اند. [پیامبر خدا صلى الله علیه و آله] فرمود: «ما هرگز کارگزارىِ خود را به کسى که خواهانِ آن است، نمى سپاریم».
1) یعنى: ما را حاکم و کارگزار جایى قرار بدهى.
