جستجو
این کادر جستجو را ببندید.

بغض أهل البیت (دشمنى با اهل بیت) (1)

زمان مطالعه: 13 دقیقه

17 / 1

التَّحذیرُ مِن بُغضِهِم

3419 . رسول الله صلى الله علیه و آله: الأَئِمَّةُ بَعدِی اثنا عَشَرَ، تِسعَةٌ مِن صُلبِ الحُسَینِ، وَالتّاسِعُ قائِمُهُم، فَطوبى لِمَن أحَبَّهُم، وَالوَیلُ لِمَن أبغَضَهُم.(1)

3420 . المناقب لابن شهر آشوب عن سلمان الفارسى عن رسول الله صلى الله علیه و آله: الأَئِمَّةُ بَعدی بِعَدَدِ نُقَباءِ بَنی إسرائیلَ کانُوا اثنَی عَشَرَ ثُمَّ وَضَعَ یَدَهُ عَلى صُلبِ‌الحُسَینِ علیه السلام وقالَ: مِن‌صُلبِهِ تِسعَةٌ أئِمَّةٌ أبرارٌ، وَالتّاسِعُ‌مَهدِیُّهُم، یَملَأُ الأَرضَ‌قِسطًا وعَدلاً کَما مُلِئَت جَورًا وظُلمًا، فَالوَیلُ لِمُبغِضیهِم(2)

3421 . تاریخ دمشق عن أبی أمامة الباهلی : رسول اللهِ صلى الله علیه و آله: لَو أنَّ عَبدًا عَبَدَ اللهَ بَینَ الصَّفا وَالمَروَةِ ألفَ عامٍ، ثُمَّ ألفَ عامٍ، ثُمَّ ألفَ عامٍ، ثُمَّ لَم یُدرِک مَحَبَّتَنا لَأَکَبَّهُ اللهُ عَلى مِنخَرَیهِ فِی النّارِ، ثُمَّ تَلا: «قُلْ لا أَسْئَلُکُمْ عَلَیْهِ أَجْراً إِلاَّ اَلْمَوَدَّةَ فِی اَلْقُرْبى(3) » .(4)

17 / 1

هشدار درباره دشمنى با اهل بیت

3419 . پیامبر خدا صلى الله علیه و آله: امامانِ پس از من، دوازده نفرند که نُه تن آنان، از صُلب حسین هستند و نهمینِ آنان، قائمشان است. پس خوشا به حال کسى که آنان را دوست بدارد و بدا به حال کسى که ایشان را دشمن بدارد!

3420 . المناقب، ابن شهرآشوب به نقل از سلمان فارسى : پیامبر خدا فرمود: «امامانِ پس از من، به تعداد نقیبان بنى اسرائیل‌اند که دوازده نفر بودند» .

سپس، دست خود را بر پشت حسین علیه السلام نهاد و فرمود: «از پشت این، نُه امامِ پاک، پا به عرصه هستى مى‌گذارند که نهمین نفر، مهدىِ آنان است. او زمین را از عدل و داد پُر مى‌کند، همان گونه که از جور و ستم، پُر شده است. پس، واى بر کسانى که آنان را دشمن بدارند!» .

3421 . تاریخ دمشق به نقل از ابو امامه باهلى : پیامبر خدا فرمود: «اگر بنده‌اى هزار سال در میان صفا و مروه، خدا را عبادت کند و هزار سال دیگر و هزار سال دیگر، امّا محبّت ما را نداشته باشد، خداوند، او را در آتش دوزخ، سرنگون مى‌سازد» .

سپس این آیه را تلاوت کرد: «بگو: من براى آن (رسالت) از شما مزدى نمى‌خواهم، مگر دوست داشتن خویشاوندان را» .

3422 . عنه صلى الله علیه و آله: لَو أنَّ عَبدًا عَبَدَ اللهَ ألفَ عامٍ، ثُمَّ ذُبِحَ کَما یُذبَحُ الکَبشُ، ثُمَّ أتَى اللهَ بِبُغضِنا أهلَ البَیتِ لَرَدَّ اللهُ عَلَیهِ عَمَلَهُ.(5)

3423 . عنه صلى الله علیه و آله: إنَّ اللهَ یُبغِضُ الآکِلَ فَوقَ شِبَعِهِ، وَالغافِلَ عَن طاعَةِ رَبِّهِ، وَالتّارِکَ لِسُنَّةِ نَبِیِّهِ، وَالمُخفِرَ ذِمَّتَهُ، وَالمُبغِضَ عِترَةَ نَبِیِّهِ، وَالمُؤذِیَ جیرانَهُ.(6)

3424 . عنه صلى الله علیه و آله: لا یُبغِضُنا إلّا مَن خَبُثَت وِلادَتُهُ.(7)

17 / 2

آثارُ بُغضِهِم

أ سَخَطُ اللهِ عز و جل

3425 . رسول الله صلى الله علیه و آله: لَیلَةَ عُرِجَ بی إلَى السَّماءِ رَأَیتُ عَلى بابِ الجَنَّةِ مَکتوبًا: لا إلهَ إلَا اللهُ، مُحَمَّدٌ رَسولُ اللهِ، عَلِیٌّ حَبیبُ اللهِ، وَالحَسَنُ وَالحُسَینُ صَفوَةُ اللهِ، فاطِمَةُ خِیَرَةُ اللهِ، عَلى باغِضِهِم لَعنَةُ اللهِ.(8)

3426 . عنه صلى الله علیه و آله: لَمّا اُسرِیَ بی إلَى السَّماءِ رَأَیتُ عَلى بابِ الجَنَّةِ مَکتوبًا بِالذَّهَبِ: لا إلهَ إلَا اللهُ، مُحَمَّدٌ حَبیبُ اللهِ، عَلِیٌّ وَلِیُّ اللهِ، فاطِمَةُ أمَةُ اللهِ، الحَسَنُ وَالحُسَینُ صَفوَةُ اللهِ، عَلى مُبغِضیهِم لَعنَةُ اللهِ.(9)

3422 . پیامبر خدا صلى الله علیه و آله: اگر بنده‌اى هزار سال خدا را عبادت کند و سپس چون قوچ قربانى شود، [امّا] با بغض نسبت به ما اهل بیت، نزد خداوند بیاید، خدا عملش را به خودش بر مى‌گردانَد

3423 . پیامبر خدا صلى الله علیه و آله: خداوند، از کسى که از روى سیرى چیزى بخورد و از کسى که از طاعت پروردگارش غافل گردد و از کسى که سنّت پیامبرِ او را فرو گذارد و از کسى که پیمان او را بشکند و از کسى که عترت پیامبر او را دشمن بدارد و از کسى که همسایگانش را بیازارد، نفرت دارد.

3424 . پیامبر خدا صلى الله علیه و آله: ما را دشمن نمى‌دارد، مگر کسى که حرام‌زاده باشد.

17 / 2

آثار دشمنى با اهل بیت

الف ناخشنودى خداوند

3425 . پیامبر خدا صلى الله علیه و آله: شبى که مرا به معراج بُردند، دیدم که بر درِ بهشت نوشته شده است: «معبودى جز الله نیست. محمّد، فرستاده خداست. على، حبیب خداست. حسن و حسین، برگزیده خدایند. فاطمه، منتخب خداست. لعنت خدا بر دشمن آنان باد!» .

3426 . پیامبر خدا صلى الله علیه و آله: شبى که مرا به آسمان بُردند، دیدم که بر درِ بهشت با زر نوشته شده است: «معبودى جز الله نیست. محمّد، حبیب خداست. على، ولىّ خداست. فاطمه، کنیز خداست. حسن و حسین، برگزیده خدایند. لعنت خدا بر دشمنان آنان باد!» .

3427 . عنه صلى الله علیه و آله: إنَّ لِکُلِّ بَنی أبٍ عَصَبَةً یَنتَمونَ إلَیها إلّا وُلدَ فاطِمَةَ، فَأَنَا وَلِیُّهُم وأنَا عَصَبَتُهُم، وهُم عِترَتی خُلِقوا مِن طینَتی، وَیلٌ لِلمُکَذِّبینَ بِفَضلِهِم، مَن أحَبَّهُم أحَبَّهُ اللهُ، ومَن أبغَضَهُم أبغَضَهُ اللهُ.(10)

3428 . عنه صلى الله علیه و آله: ألا ومَن أبغَضَ آلَ مُحَمَّدٍ جاءَ یَومَ القِیامَةِ مَکتوبًا بَینَ عَینَیهِ: آئِسٌ مِن رَحمَةِ اللهِ.(11)

ب اللَّحاقُ بِالمُنافِقینَ

3429 . رسول الله صلى الله علیه و آله: مَن أبغَضَنا أهلَ البَیتِ فَهُوَ مُنافِقٌ.(12)

3430 . عنه صلى الله علیه و آله: لا یُحِبُّنا أهلَ البَیتِ إلّا مُؤمِنٌ تَقِیٌّ، ولا یُبغِضُنا إلّا مُنافِقٌ شَقِیٌّ.(13)

3431 . عنه صلى الله علیه و آله: وَالَّذی نَفسی بِیَدِهِ، لا تُفارِقُ روحٌ جَسَدَ صاحِبِها حَتّى یَأکُلَ مِن ثَمَرِ الجَنَّةِ أو مِن شَجَرِ الزَّقّومِ، وحَتّى یَرى مَلَکَ المَوتِ، ویَرانی ویَرى عَلِیًّا وفاطِمَةَ وَالحَسَنَ وَالحُسَینَ، فَإِن کانَ یُحِبُّنا قُلتُ: یا مَلَکَ المَوتِ، اِرفَق بِهِ فَإِنَّهُ کانَ یُحِبُّنی وأهلَ بَیتی، وإن کانَ یُبغِضُنی ویُبغِضُ أهلَ بَیتی قُلتُ: یا مَلَکَ المَوتِ، شَدِّد عَلَیهِ فَإِنَّهُ کانَ‌یُبغِضُنی ویُبغِضُ أهلَ بَیتی لا یُحِبُّنا إلّا مُؤمِنٌ، ولا یُبغِضُنا إلّا مُنافِقٌ شَقِیٌّ.(14)

3427 . پیامبر خدا صلى الله علیه و آله: فرزندان هر پدرى براى خود، خویشاوندانى دارند که خود را به او نسبت مى‌دهند، مگر فرزندان فاطمه که من، ولىّ و خویش آنها هستم و آنان، عترت من‌اند و از سرشت من آفریده شده‌اند. واى بر کسانى که فضیلت آنان را تکذیب کنند! هر که آنها را دوست بدارد، خداوند، دوستش مى‌دارد و هر که ایشان را دشمن بدارد، خداوند، او را دشمن مى‌دارد.

3428 . پیامبر خدا صلى الله علیه و آله: بدانید که هر کس خاندان محمّد را دشمن بدارد، روز قیامت، در حالى مى‌آید که بر پیشانى‌اش نوشته شده است: «محروم از رحمت خدا» .

ب پیوستن به جَرگه منافقان

3429 . پیامبر خدا صلى الله علیه و آله: هر که ما اهل بیت را دشمن بدارد، منافق است.

3430 . پیامبر خدا صلى الله علیه و آله: ما اهل بیت را، جز مؤمن پرهیزگار، دوست نمى‌دارد و کسى جز منافق بدبخت، دشمن نمى‌دارد.

3431 . پیامبر خدا صلى الله علیه و آله: سوگند به آن که جانم در دست اوست، هر روحى که از پیکر خود جدا شود، بى‌گمان از میوه بهشت یا از درخت زَقّوم خواهد خورد و مَلَک الموت را خواهد دید و من و على و فاطمه و حسن و حسین را مشاهده خواهد کرد. اگر دوستدار ما باشد، من خواهم گفت: «اى مَلَک الموت! با او مدارا کن؛ چرا که وى، دوستدار من و اهل بیت من بوده است» ، و اگر با من و اهل بیتم دشمنى مى‌ورزیده است، خواهم گفت: «اى مَلَک الموت! بر او سخت بگیر؛ چرا که وى، من و اهل بیتم را دشمن مى‌داشته است» . ما را جز مؤمن، دوست نمى‌دارد و کسى جز منافق شوربخت، با ما دشمنى نمى‌ورزد.

3432 . عنه صلى الله علیه و آله: مَن أبغَضَ عِترَتی فَهُوَ مَلعونٌ ومُنافِقٌ خاسِرٌ.(15)

3433 . عنه صلى الله علیه و آله: ألا فَلَو أنَّ الرَّجُلَ مِن اُمَّتی عَبَدَ اللهَ عز و جل عُمُرَهُ أیّامَ الدُّنیا، ثُمَّ لَقِیَ اللهَ عز و جلمُبغِضًا لِأَهلِ بَیتی وشیعَتی ما فَرَجَ اللهُ صَدرَهُ إلّا عَنِ النِّفاقِ.(16)

3434 . کفایة الأثر عن أبی سَعیدٍ الخُدرِیُّ: قالَ رَسولُ اللهِ صلى الله علیه و آله: الأَئِمَّةُ بَعدِی اثنا عَشَرَ، تِسعَةٌ مِن صُلبِ الحُسَینِ، وَالتّاسِعُ قائِمُهُم ثُمَّ قالَ صلى الله علیه و آله: لا یُبغِضُنا إلّا مُنافِقٌ.(17)

ج اللَّحاقُ بِالکُفّارِ

3435 . رسول الله صلى الله علیه و آله: ألا ومَن ماتَ عَلى بُغضِ آلِ مُحَمَّدٍ ماتَ کافِرا، ألا ومَن ماتَ عَلى بُغضِ آلِ مُحَمَّدٍ لَم یَشُمَّ رائِحَةَ الجَنَّةِ.(18)

3436 . عنه صلى الله علیه و آله: ثَلاثٌ مَن کُنَّ فیهِ فَلَیسَ مِنّی ولا أنَا مِنهُ: بُغضُ عَلِیِّ بنِ أبی طالِبٍ، ونَصبُ أهلِ بَیتی، ومَن قالَ: الإِیمانُ کَلامٌ.(19)

د اللَّحاقُ بِالیَهودِ وَالنَّصارى

3437 . المعجم الأوسط عن جابر بن عَبدِ اللهِ عَن رسول الله صلى الله علیه و آله: أیُّهَا النّاسُ، مَن أبغَضَنا أهلَ البَیتِ حَشَرَهُ اللهُ یَومَ القِیامَةِ یَهودِیّا، فَقُلتُ: یا رَسولَ اللهِ، وإن صامَ وصَلّى؟ قالَ:

وإن صامَ وصَلّى وزَعَمَ أنَّهُ مُسلِمٌ.(20)

3432 . پیامبر خدا صلى الله علیه و آله: هر که عترت مرا دشمن بدارد، ملعون و منافقى زیانکار است.

3433 . پیامبر خدا صلى الله علیه و آله: آگاه باشید که اگر مردى از امّت من در همه روزهاى عمرش، خداى عز و جلرا عبادت کند، ولى با دشمنى نسبت به اهل بیت من و پیروانم، خداوند را دیدار کند، خداوند، سینه او را جز با نفاق نمى‌گشاید (یعنى چون خداوند عز و جل باطنش را آشکار سازد، مردم در مى‌یابند که او منافق بوده است) .

3434 . کفایة الأثر به نقل از ابو سعید خُدرى : پیامبر خدا فرمود: «امامانِ پس از من، دوازده نفرند که نُه نفرشان از صُلب حسین هستند و نهمینِ آنان قائمشان است» .

سپس فرمود: «ما را کسى جز منافق، دشمن نمى‌دارد» .

ج پیوستن به جَرگه کافران

3435 . پیامبر خدا صلى الله علیه و آله: بدانید که هر کس با دشمنى نسبت به خاندان محمّد بمیرد، کافر مُرده است. بدانید که هر کس با بغض و دشمنى نسبت به خاندان محمّد بمیرد، بوى بهشت را استشمام نخواهد کرد.

3436 . پیامبر خدا صلى الله علیه و آله: سه چیز است که در هر کس باشد، نه او از من است و نه من از اویم: دشمن داشتن على بن ابى طالب، کینه‌توزى با اهل بیت من، و هر که بگوید ایمان، در گفتار، خلاصه مى‌شود.

د پیوستن به جَرگه یهود و نصارا

3437 . المعجم الأوسط به نقل از جابر بن عبد الله : پیامبر خدا فرمود: «اى مردم! هر که ما اهل بیت را دشمن بدارد، خداوند در روز قیامت، او را یهودى محشور مى‌کند» .

گفتم: اى پیامبر خدا! هر چند روزه بگیرد و نماز بخواند؟

فرمود: «هر چند روزه بگیرد و نماز بخواند و خود را مسلمان بداند» .

3438 . الإمام الباقر علیه السلام عَن جابِرِ بنِ عَبدِ اللهِ الأَنصارِیِّ : أقبَلَ رَسولُ اللهِ صلى الله علیه و آله حَتّى صَعِدَ المِنبَرَ، وَاجتَمَعَ المُهاجِرونَ وَالأَنصارُ فِی الصَّلاةِ، فَقالَ: أیُّهَا النّاسُ، مَن أبغَضَنا أهلَ البَیتِ بَعَثَهُ اللهُ یَهودِیًّا قالَ جابِرٌ: فَقُمتُ إلَیهِ، فَقُلتُ: یا رَسولَ اللهِ، وإن شَهِدَ أن لا إلهَ إلَا اللهُ وأنَّکَ رَسولُ اللهِ؟ قالَ: نَعَم وإن شَهِدَ، إنَّمَا احتَجَزَ بِذلِکَ مِن أن یُسفَکَ دَمُهُ أو یُؤَدِّیَ الجِزیَةَ عَن یَدٍ وهُوَ صاغِرٌ.

ثُمَّ قالَ: أیُّهَا النّاسُ، مَن أبغَضَنا أهلَ البَیتِ بَعَثَهُ اللهُ یَومَ القِیامَةِ یَهودِیًّا، وإن أدرَکَ الدَّجّالَ آمَنَ بِهِ، وإن لَم یُدرِکهُ بُعِثَ مِن قَبرِهِ حَتّى یُؤمِنَ بِهِ، إنَّ رَبّی عز و جل مَثَّلَ لی اُمَّتی فِی الطّینِ، وعَلَّمَنی أسماءَ اُمَّتی کَما عَلَّمَ آدَمَ الأَسماءَ کُلَّها، فَمَرَّ بی أصحابُ الرّایاتِ، فَاستَغفَرتُ لِعَلِیٍّ وشیعَتِهِ.

قالَ حَنانُ [بنُ سَدیرٍ راوی هذَا الخَبَرِ]: وقالَ لی أبی: اُکتُب هذَا الحَدیثَ فَکَتَبتُهُ، وخَرَجنا مِن غَدٍ إلَى المَدینَةِ فَقَدِمنا فَدَخَلنا عَلى أبی عَبدِ اللهِ علیه السلام، فَقُلتُ لَهُ: جُعِلتُ فِداکَ، إنَّ رَجُلاً مِنَ المَکِّیّینَ یُقالُ لَهُ سُدَیفٌ حَدَّثَنی عَن أبیکَ بِحَدیثٍ، فَقالَ: وتَحفَظُهُ؟ فَقُلتُ: کَتَبتُهُ، قالَ: فَهاتِهِ، فَعَرَضتُهُ عَلَیهِ، فَلَمَّا انتَهى إلى «مَثَّلَ لی اُمَّتی فِی الطّینِ، وعَلَّمَنی أسماءَ اُمَّتی کَما عَلَّمَ آدَمَ الأَسماءَ کُلَّها» قالَ أبو عَبدِ اللهِ علیه السلام: یا سَدیرُ، مَتى حَدَّثَکَ بِهذا عَن أبی؟ قُلتُ: الیَومُ السّابِعُ مُنذُ سَمِعناهُ مِنهُ یَرویهِ عَن أبیکَ، فَقالَ: قَد کُنتُ أرى أنَّ هذَا الحَدیثَ لا یَخرُجُ عَن أبی إلى أحَدٍ.(21)

3438 . امام باقر علیه السلام به نقل از جابر بن عبد الله انصارى : پیامبر صلى الله علیه و آله آمد و بر منبر رفت و مهاجران و انصار براى نماز، جمع شدند. آن گاه فرمود: «اى مردم! هر که ما اهل بیت را دشمن بدارد، خداوند، او را یهودى محشور مى‌کند».

من برخاستم و گفتم: اى پیامبر خدا! اگرچه شهادت به لا إله إلّا الله و به پیامبرى تو دهد؟

فرمود: «آرى، اگرچه شهادت دهد. او با شهادت دادن [به یگانگى خدا و رسالت من] فقط سبب مى‌شود که خونش ریخته نشود و یا با دست خود و ذلیلانه، جزیه ندهد».

سپس فرمود: «اى مردم! هر کس ما اهل بیت را دشمن بدارد، خداوند در روز قیامت، او را یهودى محشور مى‌کند و اگر به زمان دجّال برسد، به او ایمان مى‌آورد و اگر آن زمان را درک نکند، از گورش برانگیخته مى‌گردد تا به او ایمان بیاورد. همانا پروردگارم در ابتداى خلقت که گِل آدمیان را مى‌سرشتند، امّت مرا برایم مجسّم نمود و نام‌هاى همه افراد امّت مرا به من آموخت، همان گونه که تمام اسما را به آدم علیه السلام تعلیم داد. پس پرچمداران، از برابرِ من گذشتند و من براى على و پیروان او آمرزش طلبیدم».

حنان [بن سدیر، راوى این خبر] مى‌گوید: پدرم به من گفت: این حدیث را بنویس و من، نوشتم. فردا به جانب مدینه حرکت کردیم و وارد آن شدیم و خدمت امام صادق علیه السلام رسیدیم. من به ایشان گفتم: فدایت شوم! مردى از مکّیان به نام سُدَیف، حدیثى از پدرتان براى من گفته است.

فرمود: «آن را از حفظ دارى؟»

گفتم: مکتوبش کرده‌ام.

فرمود: «بده ببینم».

من، آن را به ایشان نشان دادم. چون به جمله «در آن هنگام که گِل آدمیان را مى‌سرشتند، خداوند، امّت مرا برایم مجسّم نمود و نام‌هاى همه افراد امّتم را به من آموخت، همان گونه که تمام اسما را به آدم علیه السلام تعلیم داد» رسید، فرمود: «اى سدیر! چه وقت، این حدیث را از قول پدرم برایت نقل کرد؟»

گفتم: هفت روز است که روایت او را از پدرتان شنیده‌ام.

فرمود: «من فکر مى‌کردم که این حدیث، از دهان پدرم براى هیچ کس خارج نخواهد شد» .

3439 . عنه علیه السلام: جاءَ رَجُلٌ إلَى النَّبِیِّ صلى الله علیه و آله فَقالَ: یا رَسولَ اللهِ، أکُلُّ مَن قالَ لا إلهَ إلَا اللهُ مُؤمِنٌ؟ قالَ: إنَّ عَداوَتَنا تُلحِقُ بِالیَهودِ وَالنَّصارى، إنَّکُم لا تَدخُلونَ الجَنَّةَ حَتّى تُحِبّونی، وکَذَبَ مَن زَعَمَ أنَّهُ یُحِبُّنی و یُبغِضُ هذا یَعنى عَلِیًّا علیه السلام.(22)

ه الجُذامُ یَومَ القِیامَةِ

3440 . رسول الله صلى الله علیه و آله: لا یُبغِضُنا أهلَ البَیتِ أحَدٌ إلّا بَعَثَهُ اللهُ یَومَ القِیامَةِ أجذَمَ(23).(24)

و الحِرمانُ مِنَ الشَّفاعَةِ

3441 . الأمالی للطوسی عن أنَس بن مالِکٍ: رَأَیتُ رَسولَ اللهِ صلى الله علیه و آله یَومًا مُقبِلاً عَلى عَلِیِّ بنِ أبی طالِبٍ علیه السلام وهُوَ یَتلو هذِهِ الآیَةَ: «وَ مِنَ اَللَّیْلِ فَتَهَجَّدْ بِهِ نافِلَةً لَکَ عَسى أَنْ یَبْعَثَکَ رَبُّکَ مَقاماً مَحْمُوداً»(25)، فَقالَ: یا عَلِیُّ، إنَّ رَبّی عز و جل مَلَّکَنِی الشَّفاعَةَ فی أهلِ التَّوحیدِ مِن اُمَّتی، وحَظَرَ ذلِکَ عَمَّن ناصَبَکَ وناصَبَ وُلدَکَ مِن بَعدِکَ.(26)

ز دُخولُ النّارِ

3442 . رسول الله صلى الله علیه و آله: وَالَّذی نَفسی بِیَدِهِ، لا یُبغِضُنا أهلَ‌البَیتِ أحَدٌ إلّا أدخَلَهُ اللهُ النّارَ.(27)

3439 . امام باقر علیه السلام: مردى خدمت پیامبر صلى الله علیه و آله آمد و گفت: اى پیامبر خدا! آیا هر کس بگوید: «لا إله إلّا الله» ، مؤمن است؟

فرمود: «دشمنى با ما، باعث ملحق شدن به جرگه یهود و نصارا مى‌شود. شما به بهشت نخواهید رفت، مگر این که مرا دوست بدارید. کسى که گمان مى‌کند مرا دوست دارد، امّا این [على] را دشمن مى‌دارد، دروغ مى‌گوید» .

ه دستْ‌بُریده بودن در روز قیامت

3440 . پیامبر خدا صلى الله علیه و آله: هیچ کسْ ما اهل بیت را دشمن نمى‌دارد، مگر این که خداوند در روز قیامت، او را دستْ‌بُریده بر مى‌انگیزد.

و محروم شدن از شفاعت

3441 . الأمالى، طوسى به نقل از اَنَس بن مالک : روزى پیامبر خدا را دیدم که به طرف على بن ابى طالب علیه السلام مى‌رود و این آیه را تلاوت مى‌کند: «و پاسى از شب را زنده بدار تا براى تو، به منزله نافله‌اى باشد. امید که پروردگارت تو را به مقامى ستوده برساند» .

آن گاه فرمود: «اى على! پروردگارم به من درباره یکتاپرستان امّتم، حقّ شفاعت بخشید؛ ولى این شفاعت را بر کسى که نسبت به تو و نسبت به فرزندانت پس از تو دشمنى ورزد، حرام گردانید» .

ز دوزخى شدن

3442 . پیامبر خدا صلى الله علیه و آله: سوگند به آن که جانم در دست اوست، هیچ کسْ ما اهل بیت را دشمن نمى‌دارد، مگر این که خداوند، او را به دوزخ مى‌برد.

3443 . عنه صلى الله علیه و آله: وَالَّذی نَفسی بِیَدِهِ، لا یُبغِضُنا أهلَ البَیتِ أحَدٌ إلّا أکَبَّهُ اللهُ فِی النّارِ.(28)

3444 . عنه صلى الله علیه و آله: یا بَنی عَبدِ المُطَّلبِ، إنّی سَأَلتُ اللهَ لَکُم ثَلاثًا: أن یُثَبِّتَ قائِمَکُم، وأن یَهدِیَ ضالَّکُم، وأن یُعَلِّمَ جاهِلَکُم، وسَأَلتُ اللهَ أن یَجعَلَکُم جُوَداءَ نُجَداءَ رُحَماءَ، فَلَو أنَّ رَجُلاً صَفَنَ(29) بَینَ الرُّکنِ وَالمَقامِ فَصَلّى وصامَ، ثُمَّ لَقِیَ اللهَ وهُوَ مُبغِضٌ لِأَهلِ بَیتِ مُحَمَّدٍ دَخَلَ النّارَ.(30)

3445 . المعجم الکبیر عن مُعاوِیَة بن حُدَیجٍ: أرسَلَنی مُعاوِیَةُ بنُ أبی سُفیانَ إلَى الحَسَنِ بنِ عَلِیٍّ أخطُبَ عَلى یَزیدَ بِنتًا لَهُ أو اُختًا لَهُ، فَأَتَیتُهُ فَذَکَرتُ لَهُ یَزیدَ، فَقالَ: إنّا قَومٌ لا تُزَوَّجُ نِساؤُنا حَتّى نَستَأمِرَهُنَّ، فَائتِها فَأَتَیتُها فَذَکَرتُ لَها یَزیدَ فَقالتَ: وَاللهِ لا یَکونُ ذاکَ حَتّى یَسیرَ فینا صاحِبُکَ کَما سارَ فِرعَونُ فی بَنی إسرائیلَ، یُذَبِّحُ أبناءَهُم، ویَستَحیی نِساءَهُم فَرَجَعتُ إلَى الحَسَنِ فَقُلتُ: أرسَلتَنی إلى فِلقَةٍ(31) مِنَ الفِلَقِ تُسَمّی أمیرَ المُؤمِنینَ فِرعَونَ! فَقالَ علیه السلام: یا مُعاوِیَةُ، إیّاکَ وبُغضَنا، فَإِنَّ رَسولَ اللهِ صلى الله علیه و آله قالَ: لا یُبغِضُنا ولا یَحسُدُنا أحَدٌ إلّا ذیدَ(32) یَومَ القِیامَةِ بِسِیاطٍ مِن نارٍ.(33)

3443 . پیامبر خدا صلى الله علیه و آله: سوگند به آن که جانم در دست اوست، هیچ کسْ ما اهل بیت را دشمن نمى‌دارد، مگر این که خداوند، او را در آتش، سرنگون مى‌کند.

3444 . پیامبر خدا صلى الله علیه و آله: اى پسران عبد المطّلب! من از خداوند، سه چیز براى شما خواسته‌ام: این که ایستاده شما را ثابتْ‌قدم بدارد؛ این که گم‌راه شما را هدایت کند؛ و این که نادانِ شما را دانا گردانَد. نیز از خدا خواسته‌ام که شما را بخشنده و دلیر و مهربان قرار دهد. پس اگر مردى از شما در میان رُکن و مقام، راست بِایستد و نماز بخواند و روزه بگیرد، امّا با بغض نسبت به اهل بیت محمّد، خدا را دیدار کند، به دوزخ خواهد رفت.

3445 . المعجم الکبیر به نقل از معاویة بن حُدَیج : معاویة بن ابو سفیان، مرا نزد حسن بن على علیهما السلام فرستاد تا دخترى یا خواهرى از او را براى یزید، خواستگارى کنم. من نزد حسن علیه السلام آمدم و موضوع خواستگارى براى یزید را به اطّلاعش رساندم. او فرمود: «ما مردمى هستیم که زنانمان ازدواج نمى‌کنند، مگر این که نظر خودِ آنها را جویا شویم. پس خودت پیش او برو» .

من پیش او رفتم و موضوع خواستگارىِ یزید را برایش گفتم. او پاسخ داد: به خدا سوگند، این کار نمى‌شود تا هنگامى که فرمان‌رواى تو با ما همان کند که فرعون با بنى اسرائیل کرد: پسرانشان را سر مى‌بُرید و زنانشان را زنده نگه مى‌داشت.

من نزد حسن علیه السلام برگشتم و گفتم: مرا پیش آتشْ‌پاره‌اى فرستاده‌اى که امیر مؤمنان را فرعون مى‌نامد؟ !

حسن علیه السلام فرمود: «اى معاویه! از دشمنى با ما بپرهیز؛ زیرا پیامبر خدا فرمود: “هیچ کس نسبت به ما بغض و حسد نمى‌ورزد، مگر این که در روز قیامت با تازیانه‌هایى از آتش رانده مى‌شود”» .


1) کفایة الأثر: ص30 عن أبی سعید الخدری، بحارالأنوار: ج 36 ص 291 ح 315.

2) المناقب لابن شهرآشوب: ج1 ص295، بحارالأنوار: ج 36 ص 290 ح 112.

3) الشورى:23.

4) تاریخ دمشق: ج 42 ص 65 ح 8412 وراجع: المناقب لابن شهرآشوب: ج3 ص198.

5) المحاسن: ج 1 ص 271 ح 527 عن جابر عن الإمام الباقر علیه السلام، بحارالأنوار: ج 27 ص 185 ح 43.

6) کنز العمّال: ج 16 ص 87 ح 44029؛ إحقاق الحقّ: ج9 ص521 نقلاً عن إحیاء المیت مطبوع بهامش الإتحاف وکلاهما نقلاً عن الدیلمیّ عن أبی هریرة.

7) الأمالی للصدوق: ص 562 ح 756 عن زید بن علیّ بن الحسین عن آبائه علیهم السلام، بحارالأنوار: ج 27 ص 146 ح 5.

8) تاریخ بغداد: ج1 ص259 وفیه «حبّ الله» ، والصحیح ما أثبتناه کما فی سائر المصادر؛ الأمالی للطوسی: ص 355 ح 737 کلاهما عن ابن عبّاس، بحارالأنوار: ج 27 ص 4 ح 8.

9) مقتل الحسین للخوارزمی: ج1 ص108؛ الخصال: ص 324 ح 10 کلاهما عن إسماعیل عن أبیه الإمام الکاظم عن آبائه علیهم السلام، بحارالأنوار: ج 8 ص 191 ح 167.

10) کنز العمّال: ج 12 ص 98 ح 34168 نقلاً عن ابن عساکر؛ بشارة المصطفى: ص40 کلاهما عن جابر، بحارالأنوار: ج 23 ص 104 ح 2.

11) المناقب للخوارزمی: ص73 ح51 عن ابن عمر؛ بشارة المصطفى: ص 197 عن جریر بن عبد الله، بحارالأنوار: ج 27 ص 120 ح 100.

12) فضائل الصحابة لابن حنبل: ج 2 ص 661 ح 1126؛ المناقب لابن شهرآشوب: ج3 ص205 کلاهما عن أبی سعید، بحارالأنوار: ج 39 ص 261 ح 33.

13) ذخائر العقبى: ص18 عن جابر بن عبد الله؛ کفایة الأثر: ص110 عن واثلة بن الأسقع، بحارالأنوار: ج 36 ص 323 ح 178.

14) مقتل الحسین للخوارزمی: ج1 ص 109 عن زید بن علیّ عن آبائه علیهم السلام.

15) جامع الأخبار: ص 214 ح 527.

16) الکافی: ج 2 ص 46 ح 3 عن عبد العظیم بن عبد الله الحسنیّ عن الإمام الجواد عن آبائه علیهم السلام.

17) کفایة الأثر: ص31، بحارالأنوار: ج 36 ص 292 ح 117.

18) الکشّاف: ج3 ص 403؛ بشارة المصطفى: ص197 عن جریر بن عبد الله، بحارالأنوار: ج 23 ص 233.

19) تاریخ دمشق: ج 42 ص 284 ح 8816؛ المناقب للکوفی: ج 2 ص 473 ح 969 کلاهما عن جابر، بحارالأنوار: ج 27 ص 227 ح 25.

20) المعجم الأوسط: ج 4 ص 212 ح 4002؛ الأمالی للصدوق: ص 273 ح 2 کلاهما عن سدیف المکّی عن الإمام الباقر علیه السلام، روضة الواعظین: ص 297، بحارالأنوار: ج 27 ص 218 ح 1.

21) الأمالی للطوسی: ص 649 ح 1347 عن حنان بن سدیر عن سدیف المکّی، بحارالأنوار: ج 27 ص 135 ح 132.

22) الأمالی للصدوق: ص 221 ح 17 عن جابر بن یزید الجعفیّ، بحارالأنوار: ج 27 ص 75 ح 2.

23) أجذم، أی: مقطوع الید، من الجذم (النهایة: ج1 ص251).

24) ثواب الأعمال: ص 243 ح 2 عن إسماعیل الجعفیّ عن الإمام الصادق علیه السلام، الکافی: ج 2 ص 337 ح 2 عن السکونی عن الإمام الصادق علیه السلام عنه صلى الله علیه و آله وفیه «یجیء کلّ غادر یوم القیامة بإمام مائلٍ شدقُه حتّى یدخل النار، ویجیء کلّ ناکث بیعة إمام أجذم حتّى یدخل النار» فقط و ج 1 ص 405 ح 5 عن الإمام الصادق علیه السلام وفیه «من فارق جماعة المسلمین ونکث صفقة الإمام جاء إلى الله عز و جل أجذم» فقط، بحارالأنوار: ج 7 ص 212 ح 110.

25) الإسراء:79.

26) الأمالی للطوسی: ص 455 ح 1017.

27) المستدرک على الصحیحین: ج 3 ص 162 ح 4717 عن أبی سعید الخدری.

28) المستدرک على الصحیحین: ج 4 ص 392 ح 8036 عن أبی سعید الخدریّ.

29) کلُّ صافٍّ قدمیه قائمًا فهو صافن (النهایة: ج3 ص39).

30) المستدرک على الصحیحین: ج 3 ص 161 ح 4712؛ الأمالی للطوسی: ص21 ح26 و ص117 ح 184 و ص247 ح 435 کلّها عن ابن عبّاس، بحارالأنوار: ج 27 ص 171 ح 13.

31) الفلقة: الداهیة والأمر العجیب (لسان العرب: ج10 ص311).

32) أی: طُرِدَ، وفی المصدر: «زید» ، والصحیح ما أثبتناه فی المتن کما فی المعجم الأوسط.

33) المعجم الکبیر: ج 3 ص 81 ح 2726.