در این باب، از موانع و آفات مهم و تأمّل برانگیز رشد اقتصادى، سخن رفته است و
سخن از «تکاثر» است و چگونگى‌هاى آن، با پژوهشى درباره «کنز» ، با نگاه لغوى، قرآنى، حدیثى و تاریخى. آن گاه، آثار و بازتاب تکاثر در زندگى فردى و اجتماعى گزارش شده است. در پى آن، بحث از «رفاه‌زدگى» است و سرمستى‌هاى برخاسته از انباشتگى ثروت، و هشدار نسبت به تنعّم‌زدگى، رفاه‌طلبى، سرمستى از داشته‌ها و انباشته‌ها، به عنوان راهى براى جلوگیرى از شکل‌گیرى این آفت در جامعه اسلامى و ممانعت از ایجاد ارزش‌هاى ناهنجار دنیاگرایانه. پیامبر صلى الله علیه و آله در آموزه‌هایى از این که «ثروتمندان به خاطر داشته‌ها و انباشته‌هایشان تعظیم شوند» ، منع کرده است:
لَعَنَ اللّهُ مَن أکرَمَ الغَنِىَّ لِغِناهُ! و لَعَنَ اللّهُ مَن أهانَ الفَقیرَ لِفَقرِهِ!(1)
خداوند، لعنت کند کسى را که توانگر را براى توانگرى‌اش گرامى دارد؛ و خداوند، لعنت کند کسى را که فقیر را براى فقرش خوار شمارد!
در ادامه، در فصل چهارم، ره‌نمودهاى اسلام براى پیشگیرى از آفات اقتصادى ارائه مى‌شود.
1) إرشاد القلوب: ص 194.
