443. امام على علیه السلام: به حکمرانان خود، خیانت نکنید و با رهبرانتان ناراست مباشید و امامانتان را نادیده نگیرید.(1) از ریسمان [الهىِ] خود دست برندارید، که سست مى شوید و اقتدارتان از بین مى رود. کارهایتان باید بر این پایه بنا شوند، و از این راه جدا نشوید. اگر آنچه را مردگانِ شما- که با آنچه بدان فرا خوانده مى شوید، مخالفت ورزیدند- مشاهده کردند، شما هم مشاهده مى کردید، بى گمان، سراسیمه بیرون مى شدید و فرمان مى بردید؛ امّا آنچه آنان مشاهده کردند، از شما پوشیده است، و زود است که پرده فرو افتد.
444. امام صادق علیه السلام: اگر پیشوایى که از جانب خداوند عز و جل منصوب گشته و حکمران عادلى که این پیشوا او را بر مى گمارد، از کسى کمک بخواهند، بر آن شخص واجب است که او را کمک کند و هر گاه او را بر کارى بگمارد، باید آن [مسئولیت] را بپذیرد و طبق فرمانى که به او مى دهد، برایش کار کند. کمک کردن به او در [کارهاى] حکومتش، طاعتى از طاعت هاى خداست و درآمدى که از این راه به دست مى آورد، حلال و مشروع است، و کار کردن براى پیشوایان ستم و باطل و کسانى که آنان مى گمارند، و کسب درآمد از این راه، حرام و نامشروع و معصیت خداوند عز و جل است.
445. امام صادق علیه السلام: عدّه اى خدمت پدرم علیه السلام آمدند و گفتند: حدّ (مقام) امام چیست؟
فرمود: «حدّ (مقام) او، بزرگ است. هر گاه نزد او مى روید، احترامش کنید و بزرگش بدارید و به هر چه گفت، ایمان بیاورید».
446. امام رضا علیه السلام- در باره ی عدّه اى که عبد اللّه بن جُندَب در توصیف آنها گفت که برادران او [و شیعه] بودند و سپس به جرگه ی مخالفان پیوستند-: وظیفه ی آنان در این باره، آن بود که هنگام سرگردانى درنگ کنند و آنچه را نمى دانستند، به داناى آن و استنباط کننده اش ارجاع دهند؛ چرا که خداوند در کتاب استوارش مى فرماید: «اگر آن را به پیامبر و اولیاى امر خود ارجاع دهند، قطعا از میان آنان، کسانى اند که [مى توانند درست و نادرستِ] آن را در یابند». مقصود، خاندان محمّد علیهم السلام است. اینان اند کسانى که از قرآن استنباط مى کنند و حلال و حرام را مى شناسند، و اینان حجّت خدا بر خلق اویند.
447. امام رضا علیه السلام: عبادت، هفتاد گونه دارد که شصت و نُه گونه ی آن، در خشنودى و سرسپردگى به خداوند عز و جل و پیامبر او و اولیاى امر (امامان) است- که درود خدا بر ایشان باد-.
1) یعنى: آنها را با صفات و نشانه ها و دلایلشان بشناسید و میان حکمرانان حق و حاکمان جور و باطل، تمییز دهید. بعضى «لا تجهلوا» را در متن عربى حدیث، از باب «تفعیل» گرفته و «لا تُجَهِّلوا» خوانده اند؛ یعنى: امامانتان را جاهل و ناآگاه نشمارید.
