قرآن
«و پادشاه گفت: «او را نزد من بیاورید، تا وى را ویژه خود کنم». پس چون با او سخن راند، گفت: «تو امروز نزد ما با منزلت و امین هستى». [یوسف] گفت: «مرا بر خزانه هاى این سرزمین بگمار، که من، نگهبانى دانا هستم»».
حدیث
150.پیامبر خدا صلی الله علیه وآله: امّت من، پیوسته برفطرت [الهى] هستند تا زمانى که امانت را غنیمت ندانند و [پرداخت] زکات را خسارت [براى خود] نشمارند.
151.امام على علیه السلام: از زشت ترین خیانت ها، خیانت در سپرده ها [و امانت ها] است.
152.امام صادق علیه السلام: هر کس قرضى داشته باشد و نیّتِ پرداخت آن را در سر بپروراند، از جانب خداوند عز و جل دو نگهبان بر او گماشته مى شوند تا او را در اداى امانت به او کمک کنند، و هرگاه نیّتش در اداى آن سست شود، به اندازه اى که از نیّتش کوتاه آمده، آن دو نگهبان از کمک کردن به او کوتاه مى آیند.
153.تفسیر العیّاشى – به نقل از اَبان بن تَغلِب -: امام صادق علیه السلام فرمود: «آیا مى پندارى که خداوند به هر کس چیزى داده، از سرِ گرامیداشت اوست، و به کسى که چیزى نداده، از روى خوارداشت او باشد؟!
نه؛ بلکه این دارایى ها مال خداست و آن را نزد آدمى به امانت مى سپارد و به آنان، اجازه داده است که به اندازه بخورند، به اندازه بیاشامند، به اندازه بپوشند، به اندازه زن اختیار کنند، به اندازه سوار شوند، و افزون بر آن، به مؤمنان نادار بدهند و با آن به پریشانى زندگى آنها سر و سامان دهند. پس هر کس چنین کرد، آنچه مى خورَد و مى آشامد و سوار مى شود و زن مى گیرد، حلال باشد و هر کس از آن سرپیچى کرد، بر او حرام است».
سپس فرمود: ««و زیاده روى مکنید که او زیاده روان را دوست ندارد».
آیا خیال مى کنى خداوند، مالى را به امانت نزد مردى مى سپارد و به او اجازه مى دهد اسبى را با ده هزار درهم بخرد، در حالى که اسب، بیست درهمى هم جوابگوى اوست؟ و کنیزى به هزار دینار بخرد، در صورتى که کنیزى بیست دینارى هم کفایتش مى کند؟!».
و فرمود: ««زیاده روى مکنید که او زیاده روان را دوست نمى دارد»».
154.مصباح المتهجّد – در دعاى روز دوشنبه -: بار خدایا! بر محمّد و خاندان محمّد، درود فرست، و مرا روزىِ گسترده و حلال و پاکیزه، عطا فرما تا با آن، امانت هایمان (دیون و قروض خویش) را ادا کنیم.
