9 / 1 جَزاءُ البُهْتانُ
الکتاب
«وَ اَلَّذِینَ یُؤْذُونَ اَلْمُؤْمِنِینَ وَ اَلْمُؤْمِناتِ بِغَیْرِ مَا اِکْتَسَبُوا فَقَدِ اِحْتَمَلُوا بُهْتاناً وَ إِثْماً مُبِیناً» (1)
«وَ مَنْ یَکْسِبْ خَطِیئَةً أَوْ إِثْماً ثُمَّ یَرْمِ بِهِ بَرِیئاً فَقَدِ اِحْتَمَلَ بُهْتاناً وَ إِثْماً مُبِیناً» (2)
الحدیث
6495 . رسول اللّه صلى الله علیه و آله: مَن بَهَتَ مؤمنا أو مؤمنةً أو قالَ فیهِ ما لیسَ فیهِ أقامَهُ اللّهُ یومَ القیامةِ على تَلٍّ مِن نارٍ حتّى یَخرُجَ مِمّا قالَهُ فیهِ(3)
6496 . عنه صلى الله علیه و آله: مَن قالَ فی امرىءٍ مسلمٍ ما لیسَ فیهِ لِیؤذِیَهُ حَبَسهُ اللّهُ فی رَدْغَةِ الخَبالِ یومَ القیامةِ، حتّى یَقضیَ بینَ النّاسِ(4)
9 / 1
جزاى بُهتان
قرآن
«و کسانى که مردان و زنان مؤمن را بى آن که مرتکب [عمل زشتى] شده باشند، آزار مىرسانند، قطعاً تهمت و گناهى آشکار به گردن گرفتهاند» .
«و هر کس خطا یا گناهى مرتکب شود و سپس آن را به فردى بىگناه نسبت دهد، قطعاً تهمت و گناه آشکارى بر دوش کشیده است» .
حدیث
6495 . پیامبر خدا صلى الله علیه و آله: هر کس به مرد یا زن مؤمنى، تهمت بزند یا درباره او چیزى بگوید که از آن مبرّاست، خداوند در روز رستاخیز، وى را بر تلّى از آتش نگه مىدارد، تا این که از [کیفرِ] آنچه درباره او گفته است، خارج شود
6496 . پیامبر خدا صلى الله علیه و آله: هر کس براى آزردن مسلمانى، به او تهمت بزند، خداوند در روز قیامت، وى را در میان لجنِ زردابه دوزخیان نگه مىدارد، تا زمانى که میان مردم داورى کند.
6497 . عنه صلى الله علیه و آله: قَذفُ مُحصَنَةٍ یُحبِطُ عِبادَةَ مِئةِ سَنةٍ(5)
9 / 2 مُجالَسَةُ أهلِ التُّهمَة
6498 . رسول اللّه صلى الله علیه و آله: أولى النّاسِ بالتُّهْمةِ مَن جالَسَ أهلَ التُّهْمةِ(6)
6497 . پیامبر خدا صلى الله علیه و آله: تهمت زدن به زن شوهردار (پاکدامن) ، عبادت صد ساله را بر باد مىدهد.
9 / 2
همنشینى با متّهم
6498 . پیامبر خدا صلى الله علیه و آله: سزاوارترینِ مردم به تهمت، کسى است که با متّهمان [و افراد مظنون] ، همنشینى کند
1) الأحزاب:58.
2) النساء:112.
3) عیون اخبار الرضا علیه السلام: ج 2 ص 33 ح 63 عن داوود بن سلیمان الفراء عن الإمام الرضا عن آبائه علیهم السلام، بحار الأنوار: ج 75 ص 194 ح 5.
4) کنز العمّال: ج 3 ص 564 ح 7925 نقلاً عن ابن عساکر عن أبی الدرداء.
5) عوالی اللآلی: ج 3 ص 561 ح 57.
6) الأمالی للصدوق: ص 73 ح 41 عن یونس بن ظبیان عن الإمام الصادق عن آبائه علیهم السلام، بحارالأنوار: ج 77 ص 112 ح 2.