12 / 1
اللهُمَّ أرِنِی الدُّنیا کَما تَراها
7936 . الدعاء للضبّی عن أبی الغصین الطائی: إنَّ النَّبِیَّ صلى الله علیه و آله بَینَما هُوَ یُصَلّی فَسَمِعَ رَجُلاً مِن خَلفِهِ وهُوَ یُصَلّی، وهُوَ یَقولُ: اللهُمَّ أرِنِی الدُّنیا کَما تَراها. فَلَمَّا انصَرَفَ النَّبِیُّ صلى الله علیه و آله قالَ: مَن صاحِبُ الدَّعوَةِ؟ قالَ الرَّجُلُ: أنَا. قالَ صلى الله علیه و آله: إنَّ اللهَ لا یَرَى الدُّنیا کَالَّذی تَراها، فَإِذا کُنتَ سائِلاً فَقُل: اللهُمَّ أرِنِی الدُّنیا کَالَّذی یَراها صالِحو عِبادِکَ.(1)
12 / 2
اللهُمَّ لا تُحوِجنی إلى أحَدٍ مِن خَلقِکَ
7937 . الإمام علیّ علیه السلام: قُلتُ: اللهُمَّ لا تُحوِجنی إلى أحَدٍ مِن خَلقِکَ، فَقالَ رَسولُ اللهِ صلى الله علیه و آله: یا عَلِیُّ لا تَقولَنَّ هکَذا، فَلَیسَ مِن أحَدٍ إلّا وهُوَ مُحتاجٌ إلَى النّاسِ.
فَقُلتُ: یا رَسولَ اللهِ، فَما أقولُ؟ قالَ: قُل: اللهُمَّ لا تُحوِجنی إلى شِرارِ خَلقِکَ.
قُلتُ: یا رَسولَ اللهِ، ومَن شِرارُ خَلقِهِ؟ قالَ: الَّذین إذا أعطَوا مَنّوا(2)، وإذا مَنَعوا عابوا.(3)
12 / 1
بار خدایا! دنیا را چنان که خود مى‌بینى، به من بنمایان
7936 . الدعاء، ضَبّى به نقل از ابو الغُصَین طایى -: پیامبر صلى الله علیه و آله نماز مى‌خواند که شنید مردى پشتِ سرش نماز مى‌خواند و مى‌گوید: بار خدایا! دنیا را چنان که خود مى‌بینى، به من بنمایان.
چون پیامبر صلى الله علیه و آله نمازش را تمام کرد، فرمود: «چه کسى بود دعا مى‌کرد؟»،
مرد گفت: من.
فرمود: «خداوند، دنیا را آن گونه نمى‌بیند که تو آن را مى‌بینى. پس، هر گاه خواستى درخواست کنى، بگو: «بار خدایا! دنیا را آن گونه که بندگان شایسته‌ات مى‌بینند، به من بنمایان»» .
12 / 2
خدایا! مرا نیازمند هیچ یک از آفریدگانت مگردان
7937 . امام على علیه السلام: من گفتم: بار خدایا! مرا محتاج اَحَدى از خَلقت مگردان.
پیامبر خدا فرمود: «اى على! چنین مگو؛ زیرا هیچ کس نیست، مگر آن که به مردم، نیازمند است».
گفتم: پس چه بگویم، اى پیامبر خدا؟
فرمود: «بگو: بار خدایا! مرا نیازمند بَدانِ آفریدگانت، قرار مده».
گفتم: اى پیامبر خدا! اینان چه کسانى هستند؟
فرمود: «کسانى که هر گاه دهند، منّت نهند و هر گاه ندهند، بد گویند».
12 / 3
اللهُمَّ اجعَل عُقوبَتی فِی الدُّنیا
7938 . الإمام علیّ علیه السلام بَینَما هُوَ [أی رَسولُ الله صلى الله علیه و آله] جالِسٌ صلى الله علیه و آله، إذ سَأَلَ عَن رَجُلٍ مِن أصحابِهِ، فَقالوا: یا رَسولَ اللهِ، إنَّهُ قَد صارَ مِنَ البَلاءِ کَهَیئَةِ الفَرخِ الَّذی لا ریشَ عَلَیهِ.
فَأَتاهُ صلى الله علیه و آله فَإِذا هُوَ کَهَیئَةِ الفَرخِ مِن شِدَّةِ البَلاءِ، فَقالَ لَهُ: قَد کُنتَ تَدعو فی صِحَّتِکَ دُعاءً؟ قالَ: نَعَم، کُنتُ أقولُ: یا رَبِّ، أیُّما عُقوبَةٍ أنتَ مُعاقِبی بِها فِی الآخِرَةِ، فَاجعَلها لی فِی الدُّنیا.
فَقالَ لَهُ النَّبِیُّ صلى الله علیه و آله: ألّا قُلتَ: اللهُمَّ آتِنا فِی الدُّنیا حَسَنَةً، وفِی الآخِرَةِ حَسَنَةً، وقِنا عَذابَ النّارِ.
فَقالَهَا الرَّجُلُ، فَکَأَنَّما نَشَطَ مِن عِقالٍ، وقامَ صَحیحا، وخَرَجَ مَعَنا.(4)
7939 . صحیح مسلم عن أنس: إنَّ رَسولَ اللهِ صلى الله علیه و آله عادَ رَجُلاً مِنَ المُسلِمینَ قَد خَفَتَ فَصارَ مِثلَ الفَرخِ، فَقالَ لَهُ رَسولُ اللهِ صلى الله علیه و آله: هَل کُنتَ تَدعو بِشَیءٍ أو تَسأَ لُهُ إیّاهُ؟ قالَ: نَعَم، کُنتُ أقولُ: اللهُمَّ ما کُنتَ مُعاقِبی بِهِ فِی الآخِرَةِ، فَعَجِّلهُ لی فِی الدُّنیا.
فَقالَ رَسولُ اللهِ صلى الله علیه و آله: سُبحانَ اللهِ لا تُطیقُهُ، أو لا تَستَطیعُهُ أفَلا قُلتَ: اللهُمَّ آتِنا فِی الدُّنیا حَسَنَةً، وفِی الآخِرَةِ حَسَنَةً، وقِنا عَذابَ النّارِ؟
قالَ: فَدَعَا اللهَ لَهُ، فَشَفاهُ.(5)
12 / 3
بار خدایا! کیفر مرا در همین دنیا قرار ده
7938 . امام على علیه السلام: روزى (پیامبر صلى الله علیه و آله) نشسته بود و از مردى از یارانش جویا شد. گفتند: اى پیامبر خدا! او از رنجورى، مانند جوجه بى‌پَر شده است.
پیامبر صلى الله علیه و آله نزد او رفت و دید که از شدّت بیمارى، چون جوجه شده است. فرمود: «زمانى که تن‌درست بودى، دعایى مى‌کردى؟».
مرد گفت: آرى. مى‌گفتم: پروردگارا! هر کیفرى که مى‌خواهى در آخرت با آن مرا مجازات کنى، در همین دنیا برایم قرار ده.
پیامبر صلى الله علیه و آله به او فرمود: «چرا نگفتى: «بار خدایا! در دنیا و آخرت، به ما نیکى عطا فرما و از عذاب آتش، نگاهمان بدار»؟».
مرد، این را گفت و در دَم، بهبود یافت و تن‌درست، از جا برخاست و با ما بیرون آمد.
7939 . صحیح مسلم به نقل از اَنَس -: پیامبر خدا، به عیادت مردى از مسلمانان رفت که مانند جوجه، زار و نزار شده بود. به او فرمود: «آیا قبلاً دعایى مى‌کرده‌اى یا از خدا چیزى مى‌خواسته‌اى؟».
گفت: آرى. مى‌گفتم: بار خدایا! هر کیفرى که در آخرت مى‌خواهى به من برسانى، در همین دنیا برسان.
پیامبر خدا فرمود: «سبحان الله! تو طاقت آن را ندارى. چرا نگفتى: «بار خدایا! در دنیا و آخرت، به ما نیکى عطا فرما و از عذاب آتش، نگاهمان بدار»؟».
سپس، برایش دعا کرد و خداوند، شفایش بخشید.
1) الدعاء لمحمّد بن فضیل الضبّی: ص 18 ح 2.
2) فی بحار الأنوار: «إذا اُعطوا منعوا».
3) تنبیه الخواطر: ج 1 ص 39، بحار الأنوار: ج 93 ص 325 ح 6.
4) الاحتجاج: ج 1 ص 529 ح 127 عن الإمام الکاظم عن آبائه علیهم السلام، بحار الأنوار: ج 17 ص 293 ح 7.
5) صحیح مسلم: ج 4 ص 2068 ح 23.
